Kirkjuritið - 01.05.1961, Page 32

222
KIRKJURITIÐ
leiðir til að leita sér liamingju og farsældar. Vér trúum því,
að liin ægilega jötunorka, sein nú skýtur mannkyninu skelk
í hringu, verði tamin og beizluð til óendanlegrar blessunar.
Vér trúum því, að sumarið sé í nánd.
En það er ekki nóg að trúa. Vér verðum að rétta úr oss og
láta hendur standa fram úr ermum. Vér verðum að trúa svo
mikið á ríkið, að vér störfum fyrir það. Það er alveg eins með
guðsríki og þjóðfélagið, sein vér lifum í. Fyrst og fremst verð-
um vér að trúa á framtíð þess, sjá í liugsunum vorum og draum-
um hið fagra og hamingjusæla Island framtíðarinnar. Því
næst verðum vér að leggja hönd á plóginn og láta drauininn
rætast. Guð lijálpar þeim, sem lijálpa sér sjálfir. En hver, sem
leggur hönd á plóginn og lítur aflur, er ekki hæfur til guðs-
ríkisins.
Drottinn er í nánd
Látum þetta vera sumarhugsun voru. Lyftum höfðum vor-
um og hefjum starfið! Hanu kemur, gerurn beinar brautir
drottins! Leggjum hönd á plóginn og störfum fyrir ríki hans,
ríkið, sem jafnframt er vort eigið ríki: velferð alls mannkyns.
Þá kemur sumarið með krafti, viðirnir grænka, vonirnar ræt-
ast, sumar mildinnar, þegar vetrarhörkunni léttir og h'fið
springur út í líf og ljós, sumar gæzku og góðvildar með öll-
um mönnum.
Stynur ekki heimurinn í dag eins og forðum undan halrinu
og tortryggninni og híður sinnar lausnarstundar? Megi jní
sumarið koma sem fvrst með sól yfir dauðans haf.
Benjamín Kristjánsson.
Ekki svo óalgimgt
Kennari nokkur hafði verið að útskýra fyrir börnunum dæmisöguna
um ríka manninn og fátæka. Að því loknu spurði liann: „Hvor vilduð
þið svo heldur vera: ríki maðurinn eða Lazarus?“
Einn drengjanna var skjótastur til svars: „Eg kysi helzt að vera ríki
maðurinn á meðan ég lifi, en I.azarus, þegar ég er dauður“.