Kirkjuritið - 01.06.1962, Blaðsíða 10

248
KIRKJURITIÐ
ar og deyr, og hinn andlegi vöxtur eða þroski barnsins bíður
oftast Iinekkir við slík átök eða verður að einhvers konar
óskapnaði, sem hefnir sín á einhvern hátt fyrr eða síðar fyrir
fruntaskapinn, seni beitt er við það. Þetta er þeim mun furðu-
legra, sem nú eiga að vera til ráðleggingar og aðgerðir sál-
fræðinga og sérfræðinga á þessu sviði. En sannarlega þyrftu
unglingar á andlegri vernd að halda í skólum og raunar sum-
ir foreldramir líka ekki sízt nálægt miðsvetrarprófum og
Iandsprófum.
Þar eru ekki kennarar í sök, heldur þær hryllilegu kröfur,
sem þeim eru settar um ítroðninginn og prófaglímuna við
blessuð börnin á meðan þau eru á erfiðasta skeiði breyting-
anna og eru ekki vaxnir vængir utan örfáum til að fljúga yfir
þau reginhöf vizkunnar eða heimskunnar, sem til er ætlast.
Það er líkt og að kenna handalausum að prjóna eða fótalaus-
um að stökkva.
Síðan setja unglingarnir alltof margir alla fræðslu og allt
nám í sama númer, óttast það, lítilsvirða og misskilja, brjót-
ast í hjónaband, áður en þau hafa hugmynd um livað heim-
ilislíf er, í ómeðvituðum flótta undan yfirráðum eldra fólks-
ins, og afleiöingar harnagiftinga eru í flestum tilfellum upp-
lausn og mistök á mistök ofan. Þarna eru aðstæður nútíma-
æsku allt aðrar en áður var. Þá var kennslustarfið oft líkt og
að rétta þyrstum svaladrykk, eins og ein eldri kennslukona
komst fagurlega að orði. Nú er námsleiði eitt algengasta fyrir-
hrigði skólastarfs alltof víða.
I fyrri liluta erindis míns minntist ég á þær orsakir, sem
skapa það einkenni nútíma æskulýðs, sem virðist athyglisverð-
ast og vekur mestar áhyggjur. En það er einmitt skorturinn á
æskudraumum, liugsjónum, vonum, trú á lífið. Það er örstutl
stig frá námsleiða og yfir í h'fsleiða. Og það er hryllilegt að
greina áþreifanleg elli- og þreytumörk á fólki innan við
tvítugt. Fólki, sem virðist búið að tæma livern bikar lífs í
botn og á hvorki trú á Guð í alheimsgeimi, né Guð í sjálfum
sér. Það virðist einskis vænta af lífinu framar. Sjálfstraust og
lífs]>rá sýnist hvort tveggja útbrunnið skar eða flöktandi logi.
Svipur og látbragð verður eitthvað svo tómt eða aðeins líkt
og eftirlíking, þetta var meðal annars áberandi í svip og stell-
ingum fegurðardísanna á myndum, sem birtar voru í vor,