Kirkjuritið - 01.06.1962, Blaðsíða 29

KiRKJURITID 267
um sr. Lárus, af því að líf hans var í raun og veru sífelld sóku
á brattann.
Aukaþjónustu gegndi sr. Lárus í Glaumbæjarsókn á árun-
um 1938—’39 og 1941—’43. Ripursókn þjónaði liann frá 1935
—’40, Goðdalasókn frá 1938—’40 og Ábæjarsókn 1938—’40.
Af opinberum störfum, sem liann gegndi, má nefna for-
mennsku í skólanefnd um árabil, einnig hafði hann á liendi
deildarstjórn fyrir Kaupfélag Skagfirðinga um alllangt skeið,
svo að eitthvað sé nefnt.
Sr. Lárus bar gæfu til þess að staðna aldrei í þekkingarleit
sinni. Fram á síðustu stund var hann að nema ný lönd á þeim
vettvangi.
Hann var ,,eilífðarstúdent“ í liinni beztu og sönnustu merk-
ingu þess orðs. Það var alveg ótrúlegt, hve víða liann var heima.
Aldrei veit ég til, að komið liafi verið að tómum kofunum hjá
honum, þó að um liin ólíkustu málefni væri að ræða. Alltaf
hafði liann eittlivað til málanna að leggja. Ekki vanliugsað
eða út í liött, lieldur af fullri yfirsýn og innsæi í það málefni,
sem efst var á baugi liverju sinni.
Bókasafn átti liann mikið og vandað. En fjölskrúðugasti
flokkurinn þar mun þó vera á vettvangi móðurmálsins. Og
það er afar eðlilegt, af því að „ástkæra, ylhýra málið“ stóð
hjarta hans flestu nær.
Einn þáttur í starfi sr. Lárusar er mér liugstæðari en flest
annað frá mínum æskudögum þar nyrðra. En það er kristin-
dómsfræðslan og fermingarundirbúningurinn. Margt og mikið
gott á ég honum að þakka fyrr og síðar, en sú þakkarskuld,
sem ég stend í við liann vegna þess veganestis, er ég lilaut hjá
lionum sem fermingardrengur, er meiri en svo, að hægt sé
að meta liana, livað þá gjalda, sem vert væri. Það yrði of
langt mál að lýsa því, hvernig liann leiddi okkur, liina 11
fermingardrengi, inn í innstu helgidóma trúarinnar og vakti
hjá okkur einlæga löngun til þess að ganga með Guði. Aðeins
vil ég fullvrða, að þeir munu færri, prestarnir liér á okkar
landi, sem komast með tærnar þangað 6em hann hafði hælana
a vettvangi barnafræðslunnar.
■Síðastliðið ár bjó Halldór sonur sr. Lárusar á Miklabæ ásamt
í jölskyldu sinni. Litlu sonarbörnin 4 urðu brátt björtustu sól-
argeislarnir í lífi sr. Lárusar. Návist þeirra veitti lionum ólýs-