Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1965, Side 16

Kirkjuritið - 01.01.1965, Side 16
10 KIRKJURITIÐ Hvernig veit ég þetta? Það' get ég ekki sagt þér, vinur niinn, og þess vegna kann það að hljóma eins og staðliæfing, áróður, jafnvel atvinnu- áróður. En það er ekki það, það er aðeins lians liljóðláta, per- sónulega, sterka, lilýja vald, sem ég komst ekki undan og ég veit, að þú liefur sömu skilyrði til að finna og njóta og ég og er engu síður ætlað en mér. Og hverju breytir það? Það breytir öllu. Þegar Jesús frá Nazaret kemur, þegar hann fer að tala, þeg- ar myndin hans verður þér það, sem hún er, opinberun liins innsta, sem tilveran geymir, opinberun vitsins og viljans og lijartans á bak við allan veruleik, þá verður allt nýtt. Þá er andlit þitt, andlit mannsins, ekki gríma auðnar og tóms, ])á er ásýnd tilverunnar ekki eins og skinin kúpa með livítu, dauðu glotti. Þú sérð lifandi svip gegnum allt, allan óskapnað, allar gátur, öll örlög, lifandi bönd gegnum öll atvik, í allri sögu, þú finnur lífgandi anda bið innra með sjálfum þér. IV. Ég fékk fyrir nokkrum árum jólakort sem ég geymi alltaf og þykir mjög vænt um. Það er eftirprentun af sérstæðri mynd. Saga þeirrar myndar er þessi: Það var ungur listamaður aust- ur í Kína, ekki kristinn, málari, sem líka bafði gaman af að taka ljósmyndir. Hann var á göngu úti einn vetrardag, var dap- ur, raunar niðurbrotinn maður, liafði glatað allri lífstrú og lífsgleði og var belzt í þeim bugleiðingum að ráða sér bana. Snjór var á jörð, sem var að leysa og grysjaði í svörðinn á milli. Af einhverri rælni tók maðurinn mynd á vélina sína af þessunt skjöldótta fláka. Þegar hann framkallaði myndina sá bann sér til undrunar, að það kom fram andlit, og þó að liann væri ekki kristinn, vissi liann, að þetta var Kristur, enda minnir svipurinn á áberandi liátt á kunnar myndir af Kristi. Manninum féllst mikið til um þetta og hann leitaði Ivrists og fann Krist og tók trú á liann og varð nýr maður. Það er einkennilegt við ]>essa mynd, að fljótt á litið sérðu ekkert á lienni annað en bvítskellóttan óskapnað og flestir þurfa að liorfa lengi áður en nokkuð annað kemur fram. En
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112

x

Kirkjuritið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.