Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1965, Page 16

Kirkjuritið - 01.01.1965, Page 16
10 KIRKJURITIÐ Hvernig veit ég þetta? Það' get ég ekki sagt þér, vinur niinn, og þess vegna kann það að hljóma eins og staðliæfing, áróður, jafnvel atvinnu- áróður. En það er ekki það, það er aðeins lians liljóðláta, per- sónulega, sterka, lilýja vald, sem ég komst ekki undan og ég veit, að þú liefur sömu skilyrði til að finna og njóta og ég og er engu síður ætlað en mér. Og hverju breytir það? Það breytir öllu. Þegar Jesús frá Nazaret kemur, þegar hann fer að tala, þeg- ar myndin hans verður þér það, sem hún er, opinberun liins innsta, sem tilveran geymir, opinberun vitsins og viljans og lijartans á bak við allan veruleik, þá verður allt nýtt. Þá er andlit þitt, andlit mannsins, ekki gríma auðnar og tóms, ])á er ásýnd tilverunnar ekki eins og skinin kúpa með livítu, dauðu glotti. Þú sérð lifandi svip gegnum allt, allan óskapnað, allar gátur, öll örlög, lifandi bönd gegnum öll atvik, í allri sögu, þú finnur lífgandi anda bið innra með sjálfum þér. IV. Ég fékk fyrir nokkrum árum jólakort sem ég geymi alltaf og þykir mjög vænt um. Það er eftirprentun af sérstæðri mynd. Saga þeirrar myndar er þessi: Það var ungur listamaður aust- ur í Kína, ekki kristinn, málari, sem líka bafði gaman af að taka ljósmyndir. Hann var á göngu úti einn vetrardag, var dap- ur, raunar niðurbrotinn maður, liafði glatað allri lífstrú og lífsgleði og var belzt í þeim bugleiðingum að ráða sér bana. Snjór var á jörð, sem var að leysa og grysjaði í svörðinn á milli. Af einhverri rælni tók maðurinn mynd á vélina sína af þessunt skjöldótta fláka. Þegar hann framkallaði myndina sá bann sér til undrunar, að það kom fram andlit, og þó að liann væri ekki kristinn, vissi liann, að þetta var Kristur, enda minnir svipurinn á áberandi liátt á kunnar myndir af Kristi. Manninum féllst mikið til um þetta og hann leitaði Ivrists og fann Krist og tók trú á liann og varð nýr maður. Það er einkennilegt við ]>essa mynd, að fljótt á litið sérðu ekkert á lienni annað en bvítskellóttan óskapnað og flestir þurfa að liorfa lengi áður en nokkuð annað kemur fram. En
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112

x

Kirkjuritið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.