Kirkjuritið - 01.01.1965, Qupperneq 38

KIRKJUHITIÐ
32
sem honum fannst birtuna skorta, reyndi hann aði kveikja
ljós. Og sá, sem eina stund mátti sitja með lionuin í næði,
fann, að í þeim efnum var liann meiri snillingur en almennt
gerist.
Það gefur þá auga leið, að liann var maður samfélagsins,
félagslyndur og samvinnuþýður, livetjandi til alls góðs og vildi
lireyfingu og framfarir. Og það kom alveg af sjálfu sér, að
liann tæki virkan þátt í starfi ungmennafélaganna. En eink-
um voru það bindindismálin, sem bann lét til sín taka.
Sem kennimaður og prestur barðist liann alla tíð undir
merkjum Templara. Heill og óskiptur stóð liann þar sem ann-
ars staðar, enda var liann eins og Israelítinn, sem Jesús nefnir
svo, og sem ekki fundust svik í. Og jafnframt því að vera boð-
beri kærleikans, talaði liann máli bindindisliugsjónarinnar,
einart og skilmerkilega, sannfærður um, að liún liafi frá upp-
liafi fæðzt upp við hjartarætur kærleikans, sækti þangað
stöðugt næringu, er ynnist lienni til fullnaðarsigurs.
Þegar ég, sem þessar línur rita, var á fermingaraldri, bóf
séra Halldór prestsskap. Fór þegar orð af lionum sem góðum
klerki og prédikara, og varð liann fljótt þjóðkunnur maður.
Og sem ungur inaður, er ég beyrði liann flytja ræðu á fundi
bindindismanna, hreifst ég með af einlægni lians og eldmóði,
sem mér fannst einkenna málflutning hans og gera allt, er
bann sagði, sannfærandi og sjálfsagt, af því að það kom beint
frá hjartanu.
Þá grunaði mig ekki, að ég ætti eftir, löngu síðar á ævinni,
að verða eftirmaður lians í embætti. En þannig ber framtíðin
margt í fórum sínum, sem öllum dylst, unz það einn góðan
veðurdag kemur fram, já, bæði súrt og sætt. En hér geymdi
framtíðin mér liið sætara: að mega reyna þennan sérkennilega
og ágæta mannkostamann í viðkynningu, ennfremur konu
lians og heimili, þótt þau kynni bafi orðið stutt og e. t. v.
minni en skyldi.
Séra Halldór var vinsæll maður og gerði sér mikið far um
að k>mnast sóknarbörnum sínum. Og liann átti gott með að
komast að fólki, því að liann var bæði alþýðlegur og opinskár,
einlægur og ræðinn. Var bann oft gestur á lieimilum þeirra
og sannur lieimilisvinur, livar sem liann kynntist að ráði. Þyk-
ist ég tala um þetta af kunnugleika, því að ég lief einmitt