Kirkjuritið - 01.10.1965, Síða 28

410
KIB KJ URITIÐ
mik.il álirif, Ji. e. a. s., |)egar menn kunni að preilika. En
]>að séu aðeins sárafáir menn, sem nái nokkrum verulegum tök-
um á áheyrendum sínum nú á dögum.
Hann vill gefa söfnuðunuin meira færi á að koma fram með
spurningar og einnig skoðanir sínar á hinum og Jiessum efn-
um, bæði viðvíkjandi kenningunni og líferninu.
Hann stingur upp á nokkrum nýjum þáttum í sambandi
við guðþjónusturnar svo sem: Kvikmyndasýningu með liópum-
ræðum á eftir. Viðtali prestsins og andmælenda lir bópi safn-
aðarins. Spurningaþáttum. Kynningum erlendra kirkjuleiðtoga
á kirkjulífinu í löndum Jieirra. Helgileikjum. Trúarlegri sjón-
varpssýningu með almennum uinræðum á eftir.
Hann drepur líka á, að Jiiirf sé á að fá áliugamenn til að
Iiúsvitja í söfnuðunum, og mælir með að söfnuðurinn reki
kaffistofur lil almennrar kynningar.
Höfuðniðurstaða lians er sú að tímarnir krefjist nýrra að-
ferða til að boða fagnaðarerindið. Og Jiótt einbverjir kunni
að bneykslast á liinu og þessu, sem brotið sé upp á, sé það
ekkert hættulegt. Margir liafi lmeykslast á ýmsu í frumsöfn-
uðunum og ckki komið að sök.
Ræðukennari við guðfræðideihl, segir: „Þér verður J)að
ljóst, við nánari umhugsun að predikarinn er í sérstæðri að-
stöðu í nútíma þjóðfélagi. Engum öðrum kemur til hugar að
reyna að liella yfir mcnn tuttugu mínútna eintali, án þess að
nokkrum ábeyrenda gefist kostur á að láta æmta í sér eða
skræmta. Uppeldisfræðingar mundu ekki lieldur telja }>að
heppilega fræðsluaðferð. Hvers vegna ætti kirkjan að lialda i
þennan boðunarmáta, sem niðurlagður er í útvarpi og sjón-
varpi og af flestum öðrum áróðursmönnum? Hví skyldi kirkj-
an lialda í eintalið á tímuni, Jiegar aðrir nota viðræður?“
Sami maður vekur atbygli á J>ví að ekki var um neina lærða
predikara að ræða í frumkristni, beldur aðeins áhugamenn. Og
í birðisbréfunum, þar sem lýst sé kostum þeim, er eigi að prýða
öldunga og biskupa, sé livergi að J)ví vikið að þeir Jiurfi
að vera góðir predikarar.
Umbótatillögur þessa prestakennara liníga í sömu átt og leik-
mannsins: að koma á viðræðum presta og safnaða, auka biblíu-
lestra og annað þar fram eftir götunum.