Kirkjuritið - 01.02.1967, Blaðsíða 32

78
KIUKJtJRITIt)
tengir kirkjudeildirnar betur saman og eykur samneyti þeirra
í milli.“
I tveim erindum, sem séra Sigurður Pálsson, vígslubiskup,
flutti í útvarpið talaði liann umbúðalaust um endurnýjun
messunnar.
Getur því enginn borið þessum oddvitum annarrar fylking-
arinnar á brýn að þeir sæki fram undir fölsku flaggi. Enda tala
þeir og fleiri um „sísíœða messuu og „heilaga messuu til að-
greiningar frá núgildandi messuformi þjóðkirkjunnar.
Andmælendur þeirra, séra Jón Auðuns, dómprófastur, séra
Garðar Þorsteinsson, prófastur, séra Árelíus Níelsson og Andrés
Kristjánsson tala beldur ekki neina tæpitungu, en lýsa skorin-
ort yfir að um djúpstæðan stefnumun sé að ræða.
Þetta er sagt öllum þessum mönnum til lofs. Prestastéttin
íslenzka er almennt sammála um að nauðsynlegt sé að endur-
skoða belgisiðabókina og er hafinn að því undirbúningur.
Þess vegna er nauðsynlegt að ákveðið sé í livaða átt beri að
stefna. Það er því ekki íslenzkum prestum til vanza þótt þeir
rökræði þetta mál. Og brýtur ekki í bág við skyldugt bróðerni
þeirra að gera það opinberlega. Og almenningur — kirkjan
öll — á hlut að þessu máli og rétt á að vita sem bezt skil á þvi
og taka afstöðu til þess.
Eðlilegt að málið væri rætt hér í Kirkjuritinu frá báðum
hliðum. Það mundi gert í öðrum kirkjum, því að þar dylst
mönnum ekki þýðing þess.
Það myndi sprengja ramma pistlanna ef ég færi að rökstyðja
livers vegna ég bef ótrú á að víkja mjög frá þeirri látlausu gerð,
sem íslenzk messa liefur mótast í á liðnum öldum og fara bina
leiðina, þá, að grafa upp sístæða messu. En ég efa ekki að
þeim gengur gott til, sem það vilja. Málið þarf þess vegna
grandskoðunar við. Kjarni spurningarinnar er Jiessi: Með
bvaða ráðum verður veröldin bezt kristnuð?
Tvennt langar mig til að nefna. Eru nokkur líkindi til að
það sé kirkju vorri til beilla að mikill glundroði skapist á svið*
messunnar? Hafa ekki belgisiðabækur verið settar um aldir
því til varnar? Og er ekki nauðsynlegt að lærðir og leikir geri
sér Ijóst bvar valdið er í innri málum kirkjunnar og hverjir
eigi að skipa fyrir um þau, og sjá um framkvæmd þeirra?
Eftir því, sem ég bezt veit hefur Kirkjuþing réttinn til