Kirkjuritið - 01.02.1967, Síða 45

Bækur
GEIR RISKUP GÓÐI
1 yinurbréfum 1790—1823
Finnur Sigmundsson bjó lil
Prentunar
^nlcfellsútgáfan — Rvk. 1966
~~ «hann þoldi’ aldrci lieyra neinn
8ráta.“ Svo endar Bjarni Thoraren-
Se,t eftirmæli sín eftir Geir biskup,
se,n mun sá biskup eftir sift'askipti,
er mönnum liefur orðið bugstæðast-
Ur fyrir mannúðaranda sinn. Angar
e,m minning hans. Geir var síðastur
‘ Eállioltsbiskupa og gerðist biskup
•Gr öllu íslandi, þegar Hólastóll
'ar lagður niður. Hann var gáfu-
u,aður mikill og vel lærður, en varð
ekki jaf,i mikið úr verki og ætla
'efði mátt, því fátæktin kreppti að
'°num alla ævi og hann gerðist
sne,nma feitlaginn og þungur til lík-
amlegrar og andlegrar áreynslu.
Ármæðu bans alla biskupstíðina
'arður hezt lýst með hans eigin orð-
11,11 í hréfi til Bjarna Þorsteinsson-
ar, siðar amtmanns, dags. á Lamba-
stöðum 23. ágúst 1806. Var þá svo
,unið að stjórnskipuð nefnd kann-
3 ' Eeimilishagi Geirs og gerði ýms-
ar ráðstafanir, ærið harðhnjósku-
8ar 0g af engrj stórmennsku í
'ans garg.
oVar þa gtrax auðsætt, að það
m'mi ekki vinnast fyrir skuldum.
. u tók þá kommissionin til þess
"yndisúrræðis að vísa öllu mínu
u burt i ótíma, nefnilega um
j.°nsmessu, og jafnvel systkini mín
u8n honnet adminition að slíta
e agið. Unt þetta uppkom sú fyrsta
t sPnte milli mín og kominiss., því
ler þótti þetta tiltæki voldsomt,
n l°faði og skuldbatt mig til að
fækka eftir bendinni með lienuar
aðstoð öllu ég gæti og það strax í
sumar. En með þetta komst ég ekki
fram. Hjúum mínum voru tilstað-
in og borguð síðasta árs laun og
dimitteruð að svo fyrir mæltu.
Guðmundur Stepliensen fór norður
til átthaga sinna, en Sigurður
slampi, Þorsteinn og Jörundur eru
allir lausamenn. Griðka ein fór í
vist, önnur giftist norður í land,
nefnilega Gunnhildur Loftsdóltir.
Litla Jóni var mér skipað að koma
í burtu, eins gömlu Guðríði, og
jafnvel öllum mínum eigin bömum,
nema Árna. Þetta var nú inálið
örðugra því Guðríði, nú vinalausa
og snart á grafarbakkanum, sem
verið hafði fóstra síra Guðmundar
sál. og allra liarna okkar, og liverja
hann áður hafði tekið munaðar- og
hjargarþrota í liús sín, gat ég ekki
fengið mér geð að vísa í burtu. Um
jietta urðu nú fyrst margar deliatter,
og vegna þess að sökin var mér við-
kvæm, var ég hér heil paastaaende,
sem kommissionen tók mér illa
upp. Eins fór í tilliti til litla Jóns,
þó ég hefði liér minni æru að tala
með, því liann er nú allt líklegur
drengur og hverjum hónda full-
boðinn fyrir matvinnung, þar lijá
efni í smið, ef ekki brysti tilsögn.
Disputer urðu um Petersen, þó féllu
þær betur út. En pláss fyrir drengi
mína, Halldór og Torfa eru enn
ófundin, því lcktor Steingrímur af-
sakar sig með fjölskyldu sinni og
vaxandi erfiði að geta tekið bann
af mér, og kom liann sér þar þó
vel í fyrra.“
Skýr aldarmynd. Kemur og ljóst
fram að hús biskups stóð öllum