Kirkjuritið - 01.07.1968, Blaðsíða 31

KIRKJURITIÐ
349
Þarna var allt í einu orðinn fjölmennur söfnuður liins sund-
ítrleitasta fólks, sem þessi sjúki kristindómsvinur leitaðist við
að liugga og þjóna og gjörast liirðir fyrir.
Þarna voru mótmælendur og aðventistar, katólskir og guðs-
afneitarar, S. S. menn og nazistaforingjar. Seinna lýsti Tliadd-
e,i þessu fólki og umhverfi þess með eftirfarandi orðum:
„Þetta voru fyrst og fremst manneskjur, bágstaddar, liungr-
aðar og þjáðar manneskjur, sem þráðu gjafir Guðs náðar.
Þarna seitlaði lind lífsins mitt í auðn þeirrar veraldar, sem
virtist ekki annað en auðn örvæntingar, eymdar og dauða“.
En einmitt þarna og í þessu umhverfi fæddist liugsjónin um
kirkjudag. Eitthvað handa öllum, sem leita og þjást í þessum
^alda, liarða og miskunnarlausa lieimi, eitthvað sem svarar
kalli hins mannlega einmanaleika í auðn og grinnnd þeirrar
jarðar, sem miskunnarleysi og heimska liafa breytt í kvala-
stað ótta og örvænis.
Svo hófust heimsendingarnar. Hvað eftir annað var nafn
Thaddens strikað xit af listanum yfir heimsenda fanga. En
^oksins kom þó að því, að för hans til þýzkalands aftur var
ákveðin.
En skilnaðurinn við félaga og vini í fangabúðum Rússa var
ekki eins auðveldur og ætla mætti. Og einmitt á þeim stund-
fullgerðist hugmyndin um kirkjudag þarna í timburskál-
at>um við Isliafið.
Var þetta ekki einmitt ldutverk, sem kirkjan liafði lítt eða
ekki sinnt til þessa. Þetta að flytja boðskap fegurðar, frelsis,
friðar og vonar ekki einungis hinum útvöldu innan kirkjudyr-
a»na, þar sem allt var í liaginn húið, heldur einnig og miklu
freniur þeim, sem fyrir utan stóðu í kuldanum, þeim sem
'irtust liafa snúið baki við Guði í kæruleysi, blindni, beiskju og
trjózku, til hinna einmana, villuráfandi og vonsviknu. Átti
ekki einmitt reynsla og böl styrjaldar og fangelsana að um-
^ryndast í blessun lianda þeim, sem liöfðu séð guðum sínum
af stalli steypt og stóðu allslausir eftir í auðninni.
Naest hittum við Tliadden í Genf 1946. En rétt fyrir jólin
1945 liafði liann barið að dyrum hjá Diebelius biskupi í Berlín,
klæddur tötrum, sem fyrir löngu síðan liöfðu kallazt föt, ör-
■^nagna af þreytu, upptærður af fæðuskorti, búinn að veltast
vikum saman í farangurslest þeirri, sem flutti heimsenda fanga