Kirkjuritið - 01.07.1968, Page 32

KIRKJURITIÐ
350
úr nyrztn þrælabúðum Rússa. Þegar liann og biskupinn sáust
síðast vó Thadden 90 kíló, nú vó liann aðeins 90 pund.
Nokkrir vinir lians höfðu komið honum fyrir á hressingar-
liæli í Sviss. Þar naut hann styrks á vegum Alkirkjuráðsins.
Rödd sína hafði liann misst, og liann liafði nú þegar gengið
undir fyrstu liálsaðgerðir til að bæta úr þeim liálssjúkdóini,
sem hann hafði fengið í fangabúðunum, en þeir uppskurðir
urðu 25 alls, en ekkert hefur samt getað gefið honum rödd
lians að nýju.
En livert sinn sem af honum bráði ræddi hann hugmynd
sína um kirkjudaginn, sem yrði að komast í framkvæmd sem
allra fyrst. Flestir og þar á meðal beztu vinir hans töldu þetta
li jal lians algjört rugl, þar eð Jiann Jiefði bilazt í fangavistinni
°S sjúkleikanum. Einn biskupinn af öðrum lagði liugmynd
lians í salt eða ís eftir atvikum. Og meira að segja æðsta ráð
evangelisku kirkjunnar í Þýzkalandi afflutti og eyðilagði þessa
liugmynd og taldi liana ókirkjulega fjarstæðu og leikmanns-
Jijal.
Alkirkjuráðið sá sér ekki fært að ala lengi önn fyrir Tliadd-
en. Hann sneri því bráðlega heim til Þýzkalands og fékk þar
ósköp ómerkilegt starf sér til viðurværis. Eignir lians í Poinffl"
ern höfðu verið teknar eignarnámi í þágu hins kommuniska
alþýðulýðveldis austan járntjalds. Hann var allslaus. En ekk-
ert fékk aftrað Jionum frá því að koma liugsjón sinni uffl
kirkjudaginn í framkvæmd.
Undirbúningurinn að fyrsta kirkjudeginum í Essen 1950
varð algerlega eins manns starf. Tliadden var allt: formaður,
ritari, gjaldkeri og framkvæmdastjóri. Hann Jiafði enga skrif'
stofu, varla síma. Hann fór betliför milli kirkjuliöfðingja og
verksmiðjuforstjóra, og var miklu betur tekið lijá þeim síð-
ar nefndu.
í Essen fékk liann borgarstjórnina með sér til starfsins, og
framkvæmdanefnd var skipuð á liennar vegum, sjálfboðaliðar
gáfu sig nú fram og allt í einu var undirbúningur samkoffl'
unnar í fullum gangi.
En samt har einn maður allan þungann á Jierðum og hjarta,
nóttina áður en setningaratliöfn 1. Þýzka-evangeliska kirkju-
dagsins skyldi fara fram, lá sjálfur leiðtoginn, Tliadden and-
vaka á sófanum sínum og grét af ofreynslu og kvíða. En að