Kirkjuritið - 01.10.1970, Blaðsíða 25

KIRKJURITIÐ
359
p- Á.) fengið menntaðan hugsunarhátt, þá hefði það ekki skil-
ið sig frá alþýðunni, heldur skipað sér í brjóst fylkingar hjá
henni.
Því menntaSur hugsuríarháttur hefur meðal annars góðs,
h'jálsa sjálfsafneitun í för með sér. En af lienni sprettur
Söfuglyndi. Og göfuglynduf vill verða sem flestum að sem
Hiestu liði. Það dregur sig ekki í hlé.
í*að er ef til vill fátt, sem er meira áríðandi fyrir lífið, en
að læra í tæka tíð þá list, að kunna aS afneita sjálfum sér.
Hér er verkefni: Barnauppeldið hjá oss er komið út á at-
hugaverða braut: Það er forSast a<5 kenna börnum siálfsaf-
neitun!
Afleiðingarnar eru glöggvar:
Að læra aldrei að þola neitt, veldur lífsleiða og taugaveikl-
Un í ýmsum myndum.
Að Itera aldrei að elska me8 vir&ingu og án eigingirni,
Vf'hlur ræktarleysi við foreldra og æskustöðvar.
Að læra aldrei að „sníða sér stakk eftir vexti“, veldur eyðslu
yfir efni fram, heimtufrekju við aðra, — og liver veit Iiverju.
Kannast menn ekki við ýmislegt af þessu tagi?
j hað er verkefni fyrir menntaðan hugsunarhátt að leiða
srnauppeldið á rétta braut, þar sem livorki er of né van, og
“erleikurinn án misskilnings.
Það er yfir höfuð verkefni menntaSs hugsunarliáttar, að
i^era mennina að mönnum og þjóðina að þjóð.
A hann verður að leggja alvarlega áherzlu.“
krefjast meiri tryggðar af öðrum en sjálfum sér, ber ekki vitni um
>«ikL
a speki. — Kristina.
aý ber ekki að dæma menn eftir hæfileikum þeirra, heldur því hvernig
eir nota þá. — La Rochefoncauld.
gf
'er smjöðrum ekki fyrir sjálfum oss, yrði smjaður annarra oss ekki
meini. — Sami.