Kirkjuritið - 01.10.1970, Blaðsíða 16

350
KIRKJURITIÐ
og sær“ og liimingnæfandi fjöll mót NorSurhafinu. Var það
ein af afskekktustu sveitum landsins.
Er þar snar þáttur þjóðlífssögunnar, ferðalögin fyrrum uin
lieiðar og fjöll í vetrarbyljum, embættismanna og annárra.
Eldskírn þeirra ferða lilaut hann ungur, sem hér er nú minnst.
Island, Island vort ættarland
þú aldna gyðju mynd.
Þar báran kyssir svalan sand
og sólin linýtir geislaband
um lirími þakinn bamratind
í liimins blárri lind.
Land og þjóð, samspil jiessa tvenns. Hvílík saga!
Sama árið og Þorvarður lauk guðfræðiprófi, eða jiann 26.
október 1923 kvæntist liann eftirlifandi konu sinni, Ólínu
Mörtu Jónsdóttur béðan úr Reykjavík. Stóð liún lionum þvl
við lilið öll lians prestsskaparár og áfram, — og þannig, að
hann skoðaði samfylgd hennar sem sína mestu gæfu og Guðs
beztu gjöf sér til lianda. „Berið liver annars byrðar og upp'
fyllið þannig lögmál Krists,“ segir postulinn. Það gleymir þvl
enginn, sem sá hvernig þau tvö, Þorvarður og Ólína báru
byrðarnar saman. Það var yfir Jiví fegurð, sem nefna niætti
beilaga. Ef lieilög fegurð er til.
Þau eignuðust jirjá sonu: Guttorm Þormar, yfirverkfræðing
hjá Reykjavíkurborg, dr. Halldór Þormar forstöðumann víruS'
deildar „Institute for Basic Researcli“ í New York, og Höi'ð
Þormar efnafræðing við Rannsóknarstofnun Iðnaðarins. Auk
þess ólu jiau upp fósturdóttur, Vilborgu Guðmundsdóttur, sein
gift er Guðinundi Jörundssyni brunaverði á Akureyri.
Jafnliliða prestsskapnum stundaði Þorvarður búskap
miklum áliuga og dug og gegndi ýmsum opinberum störfuiu
í sveit sinn, svo sem í hreppsnefnd, í skólanefnd og sem
oddviti, allt við virðingu og mikið traust.
Árið 1959 lét hann af prestsskap sakir beilsubrests og áttl
bér rúm síðustu 10 árin í kyrrð og friði við hlið sinnar góðu
konu.
Jesús lýsir sælum mönnum með jiessuni orðum:
„Sælir eru miskunnsamir“