Kirkjuritið - 01.06.1974, Qupperneq 34

millj. kr. framlag, hlaut 1 millj. kr.
hœkkun frá árinu áður, á sama tíma
og t d. Félagsheimilasjóður hlaut nœr
7 millj. kr. hœkkun, fékk um 28 millj-
ónir, og íþróttasjóður 19 millj. kr.
hcekkun, fékk í allt 44 milljónir. Nú er
ekki verið að draga i efa gildi og
þarfir hinna síðarnefndu, en vart er
þetta hrósunarverð viðurkenning þeim
fjölmörgu söfnuðum og stóra hópi
manna, sem af einstökum dugnaði
og fórnfýsi bera á herðum sér dýrar
kirkjubyggingar. Og þetta er þeim
mun athyglisverðara dœmi, sem hin-
um einstöku kirkjum eru nú að lögum
tryggðir tekjustofnar, sem í mörgum
tilfellum, einkum í strjálbýlinu, eru
svo naumir, að þeir hrökkva alls ekki
til að bera kostnað af lágmarksnotk-
un, hvað þá viðhaldi og endurnýjun,
sem þœr byggingar þarfnast þó eins
og aðrar. Eigi að treysta á þá tekju-
stofna eina, virðist fyrirséð, að ýmsar
þeirra hljóti að afleggjast innan tíðar,
verði ekki að gert. Það verður að telj-
ast í hœsta máta eðlilegt, ef ekki sjálf-
sagt, að kjósendur láti frambjóðend-
um í té vilja sinn 1 þeim efnum, þeim
hinum sömu, er brosa til þeirra byggð-
arstefnubrosi og hjala um jafnvœgi í
byggð landsins. Nokkur hreyfing er
nú komin á endurskoðun umrœddra
tekjustofna að frumkvœði yfirstjórnar
kirkjunnar og verður forvitnilegt að
fylgjast með framvindu mála, er til
kasta löggjafans kemur. Og hvað um
rafmagnsmálin tíðrœddu? Þœtti nokkr-
um ofrausn, að kirkjum yrði lagt það
til endurgjaldslaust, þeim sömu stofn-
unum og halda uppi meiri og minni
þjónustu við almenning árið um kring,
í stað þess að láta þann lið uppéta
128
stóran hluta og sums staðar nœr helm-
ing af brúttótekjum fjárvana kirkna.
Svo mœtti áfram halda. Hvað um
prestsetrin? Hvað um jarðeignir og
önnur hlunnindi, er kirkjan á, er sceta
nú vœgast sagt œrið frjálslegri og til-
viljanakenndri meðferð stjórnvalda,
en í ýmsum tilvikum geta þó kost-
að söfnuðina þjónustuna og jafn-
vel sjálf embœttin? Þar blasir enn-
fremur við sá naumi kostur, sem
œðsta embœtti kirkjunnar býr við með
allt það umfangsmikla starf, sem það-
an er stjórnað. Þar blasa við ólögm
um sölu embœttisbústaða í þéttbýl'
og framkvœmd þeirra í reynd, sem
öllum er kunn. Þar blasir í fáumorðum
sagt við slík takmörkun fjárveitinga<
að það hlýtur að vera kirkjunni örðug-
astur þröskuldur, er hún vill mceta
síbreytilegum þörfum samtíðar sinnar.
Verður slíku unað? Er það rétt skilín
köllunarskylda kristins manns, að fela
þögninni þetta einnig?
Erindi Guðs á að sjálfsögðu aldiel
allt undir peningum, og með þessum
orðum er ekki verið að vanmeta gi '
frjálsra framlaga og fórnar. En P
skal undirstrikað, að hér er rcett am
kirkjuna sem þjóðkirkju, og 1 P
hjónabandi ríkis og kirkju verða a
gilda gagnkvœmar skyldur, (mutU|^
obligatio). Sé þess hins vegcir e
gœtt, geta líka risið kröfur um sk' ^
að í því hjónabandi, a. m. k. n
borði og sceng". Slíks eru dcemin<
þótt vér lítum það a. rrv k. enn
ceskilegt kristnum málstað og ®
síður þjóðhagslega óhagkvcemt. e ^
stök pólitísk flokksmyndun^
líka þekkt erlendis, þar sem sti°rna
n hafa þróazt í þá átt að ver
mali