Kirkjuritið - 01.06.1974, Síða 80

vilja giftast samkvœmt kristnum helgi-
siðum og fara því úr landi til þess að
fó vígslu, verður slíkt hjónaband ekki
viðurkennt í ísrael. Margir í ríkinu
ísrael standa gagnvart þessum vanda.
Tilmœli kristilegra samtaka eins og
Alkirkjuróðsins og Lútherska heims-
sambandsins hafa ekki valdið nein-
um breytingum, enda líta margir Gyð-
ingar í ísrael svo ó, að þetta sé ein
aðferðin til þess að varðveita þjóðina
„hreina og óflekkaða" — ef slík orð
hafa þó einhverja merkingu í ríki, þar
sem íbúarnir eru komnir fró um það
bil eitt hundrað löndum.
Utan ísraels, t. d. í Evrópu og Ame-
ríku, hefur lögum og reglum um
hjónavígslu Gyðinga verið breytt til
samrœmis við lög viðkomandi landa.
Hjónabönd Gyðinga og kristinna
manna eru því mjög algeng í þessum
löndum. Samt reyna rabbínar allt hvað
þeir geta til þess að varðveita hjóna-
böndin „hrein" eða fó kristna aðilann
til þess að hverfa til gyðingsdóms,
enda gerist það oft. Með nokkrum
rétti mó því segja, að þarna reki Gyð-
ingar trúboð meðal vor kristinna
manna.
Um Uögnina
Við þörfnumst þess að finna Guð. Það er ekki hœgt í hávaða og
eirðarieysi. Guð er vinur þagnarinnar. Sjáðu hvernig náttúran, trén,
blómin, grasið, vaxa í þögn. Er það ekki hlutverk okkar að veita hin-
um fátœku í fátœkrahverfunum aðgang að Guði? Ekki dauðum Guði,
heldur lifandi og elskandi Guði. Því meir, sem við veitum viðtöku í
hljóðri bœn, því meir getum við gefið í starfi okkar. Höfuðatriðið er
ekki það, sem við kunnum að segja, heldur hitt, hvað Guð segir við
okkur og við á hans vegum. Öll orð okkar verða gagnslaus, nema þau
komi að innan. — Orð, sem ekki eru endurskírn af Ijósi Krists auka a
myrkrið.
Móðir Teresa.
174