Kirkjuritið - 01.06.1974, Qupperneq 96

annar gert það án hans samþykkis
(Ep. ad Smyrn. 8:1).
13
Hin prestlega fórn Jesú var einstœð
svo sem hinn sístœði œðstaprests-
dómur hans er einnig einstœður. Enda
þótt þjónarnir (ministers) séu aldrei
nefndir „prestar" (hierevs), þá sáu
hinir kristnu menn prestsdóm Krists
endurspeglast í þessum þjónum og
notuðu prestleg heiti, er þeir auð-
kenndu þá. Þar eð evkaristian, þakk-
argjörðin er minning fórnar Krists, þá
er athöfn þess þjóns, er veitir forstöðu,
er hann flytur orð Krists við slðustu
kvöldmáltíðina, litin í sakramentölu
samhengi við það, sem Kristur sjálfur
aðhafðist, er hann bar fram eigin fórn.
Þannig er það, að hefð beggja kirkju-
deila okkar nota prestleg hugtök,
er þœr tala um vígða þjóna. Slíkt
orðfceri felur ekki í sér neina neitun
á hinni einu fórn Krists, sem fœrð var
í eitt skipti fyrir öll, né viðbót og end-
urtekningu. ( evkaristiunni, þakkar-
gjörðinni erfólgin minning (anamnes-
is) um algjörleika sáttargjörðar Guðs
í Kristi, sem í þjónum sínum er sjálfur
í forsceti við hina drottinlegu máltíð
og gefur oss sig í sakramentinu. Þar
eð altarissakramentið er miðlcegt í
lífi kirkjunnar, þá kemur höfuðeðli
hins kristna embcettis skýrast fram í
atferli evkaristiunnar, hvernig svo sem
menn vilja skilgreina það, því að í
atferli altarissakramentisins er þakkar-
gjörð flutt Guði, fagnaðarerindi hjálp-
rceðisins er boðað í orði og sakra-
mentum og samfélagið er saman-
tengt sem einn líkami í Kristi. Hinir
kristnu þjónar eru meðlimir hins end-
urleysta samfélags. Ekki einungis eru
þeir hluttakendur í hinum almenna
prestsdómi Guðs lýðs, heldur eru þeir,
— einkum er þeir bera fram evkarist-
iuna — fulltrúar allrar kirkjunnar sem
fylling hinnar prestlegu köllunnar '
sjálfsfórn fyrir Guði og lifandi fórn.
Embœtti (ministry) þeirra er þó ekki
útfœrsla hins almenna prestsdóms,
heldur er það bundið öðru sviði gjafa
hins Heilaga Anda. Þessi sérstaki
prestsdómur er til þess að hjálpa kirkj-
unni til að vera „hið konunglega
prestafélag, heilög þjóð, eignarlýður,
til þess að víðfrcegja dáðir hans, sem
kallaði (þá) frá myrkrinu til hins und-
ursamlega Ijóss. (I. Pét. 2:9)
14
Köllun og vígsla
Vígslan gefur til kynna upptöku í
postullega embœtti, sem Guð veitir-
Embœttið táknar einingu hinna stað-
bundnu safnaða innbyrðis og einingu
við aðra, og embœttið þjónar þessari
einingu. Sérhver vígsla er því ítrekun
á postuladómi gervallrar kirkjunnar
og ítrekun á því, að hún sé almenn
(catholic). Svo sem postularnir völda
sig ekki sjálfir, heldur voru valdir og
sendir af Jesú, þannig eru einnig þe,r'
sem vígðir eru kallaðir af Kristi 1
kirkju hans og fyrir munn hennar. Ko
unin er ekki aðeins frá Kristi, hel ur
er og hœfileiki þeirra til að iðka þessa
þjónustu gjöf Heilags Anda: „ • • n06 1
leiki vor er frá Guði, honum, se,ri