Kirkjuritið - 01.12.1974, Qupperneq 14

við þau og bað þau að reyna að finna
einhver ráð. Svo að ég á honum mik-
ið að þakka.
í loftherbergi í HraungerSi
Öðrum prestum kynntist ég nú ekki
á þeim árum. En fyrsti starfandi prest-
ur, sem ég kynnist, eftir að ég er
farinn að lœra til prests, er síra Sig-
urður Pálsson í Hraungerði. Á þeim
árum var hann vanur að bjóða heim
guðfrœðinemum, og það atvikaðist
þannig fyrsta veturinn minn í deild-
inni, að ég hitti síra Stefán Eggertsson,
þegar hann er að koma með áœtlun-
arbíl úr heimsókn frá Hraungerði. Við
þekktumst náttúrlega frá Akureyri, og
hann segir mér, að hann líti hreint
og beint á þetta sem bendingu. Síra
Sigurður hafi beðið sig að útvega ein-
hvern guðfrœðistúdent og senda aust-
ur, og nú hitti hann mig þarna fyrstan
manna í Reykjavík. Hann ber upp er-
indið strax og spyr mig, hvort ég vilji
ekki fara austur og vera þar í nokkra
daga. Ég mátti taka hvern þann með
mér, sem ég vildi.
Ég hafði orð á þessu við Gísla Kol-
beins. Við vorum samstúdentar að
norðan. Og við fórum svo austur í
Hraungerði og vorum þar í nokkra
daga í afar góðu yfirlœti.
— Já, segir sira Arngrímur. Það
var mikil gestrisni þar og ágœtt að
tala við síra Sigurð. Hann var sem
eldri prestur, að mér fannst, mér til
mikils styrks. Það var gott að geta
leitað til hans og spurt hann ráða.
Hann var bœði uppbyggilegur og
ráðagóður.
— Hins vegar verð ég að segja
það, að þessi heimsókn í Hraungerði,
sem skyldi eftir góðar minningar, svo
að mér er heimilið alltaf kcert síðan,
hún kom mér í talsverða sálarkreppu.
Þá var ég meira að ^egja að hugsa
um að hœtta alveg. Oþj það var vegna
þess, að ég hafði aldrei skynjað stœrð
þess og mikilleik, sem kallað er kirkja,
— fyrr en þarna í þessum viðtölum
við síra Sigurð. Það var uppi í loft-
herbergi, þar sem hann talaði yfir
okkur í myrkri. Þá sá ég allt í einu
kirkjuna rísa í allri sinni stœrð. Og ég
var nú ekki meiri kjarkmaður á þeim
árum heldur en það, að mér féll allur
ketill í eld. Mér fannst ég vera of lítill
karl í þetta og var mjög að hugsa um
að hœtta, þó að það yrði nú ekki.
Á Raufarhöfn og Siglufirði
— Þú byrjar svo prestsstarfið á Rauf-
arhöfn? Var fyrsta reynslan mjög ólík
því, sem þú hafðir gert þér í hugar-
lund?
— Ég tel mig alltaf sœlan að hafa
byrjað á Raufarhöfn. Á Raufarhöfn er
mjög sérstœtt samfélag. í þá daga var
þar mikil einangrun á vetrum, en hun
batt fólkið saman. Mín reynsla
Raufarhafnarbúum var, að þeir vœru
alveg einstaklega velviljað fólk.
Kirkjusókn á Raufarhöfn var frábcer-
lega góð, ef miðað er við það, sem
annars staðar gerist. Oftast nœr var
full kirkja, og til þess þurfti um þriðj-
ung safnaðarins.
— Þar hefur þá ekki svifið y^'r
vötnunum sá þingeyski efasemda-
andi?
300