Kirkjuritið - 01.12.1974, Blaðsíða 82

Brauðið veitist að auki, og hinni skyld-
ugu þjónustu er aldrei gleymt í ríki
Guðs. Annað mál er, að vinstri hönd-
in veit ekki ætíð, hvað hin hægri gjör-
ir. (Matt. 6, 3.)
Á pólitískum asna —
Kirkjan er pólitísk og hefur alltaf ver-
ið. Hvernig ætti annað að vera? Þótt
hún sé ekki af þessum heimi, er hún í
þessum heimi. Hafi Árni hins vegar
lesið það úr orðum, sem höfð voru
eftir mér í Morgunblaði, að pólitíkin
ein sé nýtt og uggvænlegt íyrirbæri
innan kirkjunnar, þá hefur mér ekki
tekizt upp í svörum við þá morgun-
blaðsmenn, og dugir ekki annað en
játa það. Þau hefti Kirkjurits, sem
komið hafa út síðustu fjögur ár, ættu
þó að taka af öll tvímæli, ef Árni vildi
sýna mér þá virðing að blaða í þeim.
Veit ég ekki betur en kristnir menn
séu þar nokkuð víða hvattir til að hug-
leiða pólitíska ábyrgð sína. Síra Arn-
grímur Jónsson ritaði t. d. um „pólitík
á predikunarstóli" í fjórða hefti ritsins
1973. í fyrsta hefti 1974 er einnig að
finna grein um „friðþæging og þjóð-
félagsgagnrýni, einkum með tilliti til
hinnar marxísku þjóðfélagsgagnrýni.“
Er hún eftir ungan norskan guðfræð-
ing, dr. Tor Aukrust, sem er dósent við
Menighets fakultetet í Ósló. Hygg ég,
að hún sé forvitnileg fyrir áhugasama
sósíalista engu síður en guðfræðinga.
Jesús sagði margt, sem skilið hefur
verið og skýrt sem pólitík: „Gjaldið
keisaranum það, sem keisarans er, og
Guði það, sem Guðs er.“ (Mark. 12,
17.) „Þér getið ekki þjónað Guði og
mammón.“ (Matt. 6, 24.) „Ekki hefðir
þú neitt vald yfir mér, ef þér hefði
ekki verið gefið það að ofan.“ (Jóh.
19,11.) En þegar taka átti hann með
valdi og gera hann að konungi, af því
að hann hafði gefið hungruðum brauð,
vék hann sér undan (Jóh. 6,15.) og
predikaði síðan um brauð af himni,
sem gæfi heiminum líf. (Jóh. 6, 33.) Og
hina hátíðlegu innreið sína í borgina
helgu gerði hann á asna, en ekki
stríðsfáki.
Ávextirnir af kristinni pólitík eru
margir býsna líkir höfundinum, og þá
má víða sjá í samtímanum, hvort sem
stjórnmálagarpar játa því eða neita-
Baráttan fyrir mannréttindum og hvers
konar andlegu frelsi, jafnt trúfrelsi sem
öðru, baráttan gegn fáfræði, fátækt,
kúgun og hvers konar rnannlegum
þjáningum er fyrst og fremst af kristn-
um rótum.
Hver er þá hin kristna pólitík? Er
unnt að lýsa henni í fám orðum?
Varla svo, að viðhlítandi sé. Þó ma
freista þess að draga upp mynd 1
fám stórum dráttum. Hálfgerður asm
hlýtur hún þó að verða í herbúðum
pólitískra atvinnumanna.
í fyrsta lagi hlýtur hún að grundvall'
ast á þessum orðum Jesú Krists: „AH^
vald er mér gefið á himni og jörðu-
Farið því og gjörið allar þjóðir að
lærisveinum, skírið þá í nafni föður,
sonar og heilags anda, og kennið þei<r]
að halda allt það, sem ég hef boðið
yður. Sjá, ég er með yður alla daga
allt til enda veraldar.“ (Matt. 28,
20.) Kristinn dómur stefnir m. ö. o. a
því að leggja allan heiminn undir Krist
með endurlausn og nýsköpun manu3;
i öðru lagi hafa kristnir menn tra
upphafi fylgt þeirri reglu, að framar
368