Kirkjuritið - 01.12.1974, Blaðsíða 15

— Nei, alls ekki. Mér fannst Rauf-
arhafnarbúar vera sérstaklega um-
burðarlyndir. Auðvitað hleypur maður
alls konar gönuskeið, þegar maður er
að byrja sinn prestskap. Ég tók starfið
afskaplega hátíðlega. Mér fannst, að
ég þyrfti að ganga þannig frá þeim
þarna á örstuttum tíma, að þeir vœru
ekki í neinum vafa um kristindóminn,
ekki eitt einasta atriði í honum, og
predikaði mjög strangt og stritt. En
þeir umbáru þetta af mikilli elskusemi.
Hins vegar var árangurinn ekki eftir
því. Daginn eftir trinitatismessu, þeg-
ar ég hafði predikað um Heilaga
þrenningu og útskýrt hana að mínu
viti frábœrlega vel, hitti ég einn góð-
an vin minn. Hann klappaði mér á
óxlina og sagði: ,,Lítið vissi ég um
Heilaga þrenningu fyrir gœrdaginn,
®n minna veit ég nú." — Og ég er
alltaf þakklátur fyrir þá ábendingu.
En veran þar í þorpinu í eitt ár og
þetta nána samfélag, þar sem prestur
þurfti ekki að óttast neina einangrun,
var ákaflega góður undirbúningur
þess að fara á Siglufjörð. Á þeim ár-
Urn var Siglufjörður talsvert fjölmenn-
ari bcer, en hann er nú. Það liggur við,
að þá vœri um þúsundi fleira þar, en
nu er. Þá var SigIufjörður með stœrri
Prestaköllum á landinu, og þótt síldin
Vceri farin að bregðast, snerist þar
er>n allt um slld.
— Svo það hefur ekki verið lítið
' ^ang fœrzt að fara til Siglufjarðar?
— Nei, en hins vegar hafði ég lœrt
^eil býsn á því að vera á Raufarhöfn
°9 var miklu betur undir það búinn
QS fara á Siglufjörð eftir veruna þar.
^egar ég hugsa um það núna, þá
^efði ég ekki kœrt mig um að fara
beint frá prófborði á Siglufjörð. Hins
vegar eru Siglfirðingar og hafa alltaf
verið nokkuð kirkjurœknir, og það er
að sumu leyti gott að vera prestur
þeirra.
— Var kirkjusókn þó meiri á Rauf-
arhöfn?
— Hlutfallslega var hún miklu
betri.
— Hvað var í stuttu máli ólíkast
við Siglufjörð og Raufarhöfn á þeim
árum?
— Fyrst og fremst var það nú fjöl-
mennið. Og þó er fólk mjög ólíkt á
þessum stöðum. Siglfirðingar eru í
raun og veru miklu meiri heimsmenn,
heldur en fólk, sem hittist annars stað-
ar á landinu. Þeir eru ákaflega léttir,
og að ýmsu leyti er Siglufjörður
kannski einhver suðrœnasti bœr á
landinu. Það er mjög léttur andi í
bœnum. Siglfirðingar eru örir og tals-
vert opnir. Þeir eru fljótir til kynna, en
að vísu kynnist maður þeim e. t. v.
ekki eins vel og fólki á öðrum stöð-
um. Það er einkenni á Siglfirðingum,
að eftir stuttan tíma á staðnum er
unnt að þekkja obban af fólkinu.
— Þeir eru líklega líkari Skagfirð-
ingum en Eyfirðingum, segir síra Arn-
grímur.
— Já, þeir eru fljótteknir að vissu
marki. Hins vegar voru Akureyringar
afar seinteknir, en vœri unnt að kynn-
ast þeim, voru talsverðar líkur á, að
þeim mœtti kynnast vel. En það er nú
margt breytt á Akureyri.
Hún komst til skila samt
— Hvað varstu annars lengi á
Siglufirði?
301