Kirkjuritið - 01.12.1974, Blaðsíða 47

sé eins og að fara til nœsta bœjar að
skreppa til nágrannalanda. Og það
er það vissulega, miðað við að stíga
upp í eldflaug og fara himinhnatta-
flug. Allir hljóta að dást, að slíku
afreki. En hvað vinnst við þetta? Hvað
vinnst og hvað tapast? Þegar geym-
fararnir stóðu á tunglinu og sáu jörð-
ina, sem lýsandi stjörnu út í geymn-
um, þá varð þeim hugsað til þess að
undarlegt vœri, að mennirnir, sem
byggju á þessari stjörnu, skyldu ekki
geta búið þar saman í sátt og sam-
lyndi. Það þyrfti að senda alla verstu
valdaþrjóta veraldarinnar, sem mylja
niður mannslífin með eldi og eimyrju
°g hungri, reknir áfram af skefjalausri
ágirnd, senda þá, með eldflaug út í
geyminn ef ske kynni, að viðhorf
þeirra breyttist, þegar þeir fyndu til
sinnar eigin smœðar og vanmáttar
uti í hinu myrka ómœlisdjúpi geyms-
ins. Þessir valdamenn tala svo um það
að koma upp varanlegum geymstöðv-
um.
Er þeim ekki nóg að hafa herstöðv-
ar á jörðu og geta skotið þaðan tund-
urskeytum heimsálfa á milli, með
Qlíka mikilli nákvœmni og œfður skot-
'ttaður skýtur ! mark? Þurfa þeir líka
Qð koma upp herstöðvum úti í himin-
9eymnum? Maður líttu þér nœr. Mein-
m Hggja mitt á milli mannanna barna.
Meðan skipting lífsgœða veraldar-
innar er jafn óréttlát og nú er, þá
helzt voðinn við. Ef það er satt, sem
Sagt er, að þriðji hluti mannkynsins
hrtfsi til sín 87-—88% allra tekna jarð-
arbúa, en tveir þriðju hlutar verði að
^áta sér nœgja 12—13%, þá leiðir
slíkt til glötunar fyrr eða seinna. Og
sú hœtta vofir yfir, að hinn mikli
vélarheili, rafeindaheilinn, verði lát-
inn reikna út aukningu á óréttlœtinu.
Og þá kemur það í Ijós, að hin mikla
tœkni ber í sér hinn eitraða brodd
tortímingarinnar. Verði þessari ó-
heilla þróun ekki snúið við, er heims-
byggðin í hœttu, Veröldin á nóg í
nœgtabúri sínu til að metta þann
hluta jarðarbúa, sem hungrið þjáir,
ef hinn helkalda járngreip auðvalds-
ins héldi ekki öllu föstu. Og hver get-
ur losað um það heljartak? Ójöfn-
uðurinn er heimsins mesta mein.
Við íslendingar getum hugsað um
þetta mikla vandamál og talað um
það, en erum lítils megnugir. Og
gangi heimsmálanna breytum við
ekki. En við höfum einatt lagt fram
okkar litla skerf til hjálpar og haldið
í því efni réttu hlutfalli við fólksfjölda.
En eitt er nauðsynlegt, það er að
við höldum vöku okkar til verndar
okkar þjóðlegu menningu. íslenzk
menning byggðist um allar aldir á
heimilunum. Það gerði rómversk
menning líka, þegar rómverska ríkið
var að hrynja í rúst. Svo segir Durant,
hinn mikli sagnfrœðingur.
Ég vona að íslenzku heimilin haldi
vöku sinni og vernd um íslenzka
menningu. Þéttbýlisheimi 1 in eiga erf-
iðast í þessu efni. Mest óttast ég, þeg-
ar móðirin, húsmóðirin hverfur mikið
frá heimilunum. Það getur lánazt, en
þarf mikið til. Frelsi er gott, dýrmœtt,
en ofnotað frelsi getur orðið fjötur um
fót, og getur valdið falli. En víst vil
ég vona, að heimilismenningin ís-
lenzka verði um alla framtíð traust
stoð menningu þjóðarinnar. Og svo
333