Kirkjuritið - 01.12.1974, Qupperneq 54

hefur hér prestur verið, er áreiðanlcga
harla mörgum í fersku minni og mun
enn lengi verða, þó að 25 ár séu nú
frá láti hans. Hann stenduross flestum
það nœrri, að ekki þarf að lýsa hon-
um. Persónulega lít ég svo á, að eng-
um sé gert rangt til þótt sagt sé, að
engum einum manni hafi þessi söfn-
uður átt meira að þakka vöxt sinn og
viðgang, en sr. Árna Sigurðssyni. Holl-
usta hans var frábœr. Hann var þeim
hœfileikum prýddur, að hann átti
vafalaust marg.a kosta völ, bœði arð-
samari á veraldlega vísu og rólegri
og þar með fengið nœði til ritstarfa,
er hann hafði yndi af. En Drottinn og
fólk þessa safnaðar átti hjarta hans,
og þvi stóð hann hér unz yfir lauk.
Ævinlega leysti hann embœttisverk
af hendi með stakri prýði. Og yfir síð-
asta verki hans hér er auk þess Ijómi
mikiliar karlmennsku.
Vér þökkum Drottni af hjarta fyrir
þessa kennimenn, og biðjum hann að
blessa minningu þeirra í söfnuðinum.
Vér þökkum það, sem liðið er, þökkum
störf leikra og lœrðra. er lagt hafa
fram krafta sína söfnuði vorum til
heilla, bœði í andlegum og tímanleg-
um efnum. Ekki skyldi þeim gleymt, er
stjórnað hafa hinum ytri málum hans.
Vissulega eiga þeir líka sínar þakkir
skilið, þó sleppt sé nú öllum nöfnum.
Og þegar vér nú á þessu afmœli,
þessum sjónarhóli, lítum fram á veg,
hvað er það þá, sem öllu máli skiptir?
Hér í þessari kirkju hafa á liðnum ár-
um margar raddir heyrzt. En sú hefur
að minnsta kosti verið predikun presta
hans til þessa, að eftir einni rödd beri
fyrst og síðast að hlusta, rödd Drott-
ins í orði hans, heyra hvað Guð, faðir,
Sira Árni Sigurösson
skapari vor, Drottinn Jesús, frelsan
vor, og heilagur andi, huggari vor,
vill við oss tala í sínu orði. Eins og
textinn segir í dag og alla daga er
það þetta: „Komið til mín( allir þer'
sem erfiðið og þunga eruð hlaðnir, og
ég mun veita yður hvild, því að mitf
ok er indœlt og byrði mín létt."
Meðan eftir þessu er hlustað í söfn'
uðinum og leitazt við að gera þa^'
sem boðið er, þá er allt gott. Þa
blómgvast hann, þá munu árin ekki
setja á hann ellimörk, því að þá held'
ur hann áfram að vera laufblað a
lífsins tré. í Jesú nafni
Amen-
340