Kirkjuritið - 01.12.1974, Síða 65

sá nístandi kuldi innan rifja, sem við
þegar höfum gengizt við sem illar ver-
ur í illum heimi.
Hins vegar göngum við fram í óum-
rœðilegri birtu þeirra Guðs barna, sem
höndluð eru af Kristi, — Kristi hinum
oskiljanlega, honum, sem við lútum
1 hreinni trú. Og sú trú er svo óskiljan-
leg og fráleit, að enginn mannlegur
máttur fœr komið henni á kné.
IV
Ég geri ráð fyrir því, að einhver les-
enda Kirkjuritsins óski eftir nánari
uPplýsingum um það í hvaða skyni
9rein þessi er skrifuð og það á þess-
um vettvangi. Hér var í upphafi veitzt
QS ,,sálarrannsóknamönnum". En í
miðju máli sneri höfundur snœldu
sinni, tók að deila á ýmiss konar hugs-
onarhátt annan og endaði með því
að bera fram kristna trúarjátningu,
sem tœplega getur talizt nokkur ný-
'unda, þegar um prest er að rœða.
ðkal nú að lyktum gerð tilraun til að
rettlceta orðaskraf þetta og safna því
Qð einum ósi.
Ég hef hér gerzt svo djarfur að
skrifa opið bréf til allra þeirra fyrr-
verandi collega minna, sem enn
stunda prédikun í þessu landi. Þess
Vegna hef ég beðið Kirkjuritið að
birta grein þessa. Hún er þess eðlis,
að mér vœri nokkur aufúsa á því, að
bún einkum bœrist fyrir augu presta,
þátt mér sé það að vísu fyllilega Ijóst,
Qð fleiri eru lœsir á þetta eina mál-
9°gn kirkjunnar en þeir!
Mér virðist of sjaldan kveða við
ton ,,hreinnar trúar" í predikun is-
enzku kirkjunnar. Ekki skal ég gerast
persónulegur, og þess vegna lœt ég
mér nœgja að nefna útvarpspredik-
anir og hugleiðingar að kvöldi dags í
sjónvarpi. Þar gengur eitt yfir marga
eða alla.
Oft, allt of oft er farið tiltölulega
óljóst með fagnaðarerindið um Jesúm
Krist. Alls konar efni eru dregin inn í
predikun, þótt ekki verði séð, að þau
varði nokkru. Útlistanir í anda afdank-
aðrar, gagnsœrrar og hlálegrar skyn-
semisstefnu eru hreint ekki fátíðar. Og
siðast en ekki sízt: Sú „trúvörn", sem
seint og snemma glymur i eyrum
manna einkennist um of af vandrœða-
legri varnarstöðu. Það er engu líkara
en prestum oft og einatt sýnist kristn-
in vera á leiðinni norður og niður sak-
ir áhugaleysis almennings. Og þó eig-
um við, kceru brceður, þann málstað
að ,,verja" eða öllu heldur „scekja",
sem einn, — aleinn stenzt það próf,
sem reynt var að setja á svið framar
í þessu máli.
Ég hef hér reynt að draga fram
nokkur dœmi um það, hversu von-
laus sú tilvera er, sem ekki grund-
vallast á einni saman ómengaðri trú
á Jesúm Krist. Er þessi tónn ekki til-
tölulega sjaldgcefur í predikun hér á
landi? Vœri það ekki heppilegt pre-
dikunarefni að draga sem oftast sund-
ur og saman alla mannlega viðleitni
til að lifa lífinu andspœnis dauðan-
um án Krists. Vœri ekki ástceða til að
prestar eyddu svo sem fjórum fimmtu
hlutum predikunartíma síns hverju
sinni í það eitt að sýna mönnum fram
á það, hversu vonlaus hún er öll trú
nútímans á „raunvísindalegar rann-
sóknir", hálfheimspeki ýmiss konar,
grautarlega dulspeki, þjóðfélagsfrœði,
351