Kirkjuritið - 01.12.1977, Qupperneq 50

boðun hennar um helgidagahald. Þa5
liggur fyrir heilt kerfi daga og hátíða,
sem hægt er að vitna til í einni setn-
ingu í kjarasamningunum, og gaman
væri að velta fyrir sér hvað gerðist ef
kirkjan upp á eigin spýtur fjölgaði eða
fækkaði heigidögum sínum. Hætt er
við, að það yrði þá að finna nýja við-
miðun fyrir þá, sem semja um kaup,
kjör og frítíma manna.
Hér birtist partur af menningararfi
kirkjunnar og áhrifum hennar á allt
þjóðlífið, og þessu verður ekki breytt
í skjótri svipan. Samskonar eða mjög
svipað helgidagakerfi er eitt af því,
sem sameinar hinn kristna heim, á
sama hátt og einfalt helgisiðakerfi og
helgisiðir sameina múhammeðstrúar-
menn, og hið sama má segja um gyð-
inga.
Frídagar hér á landi eru settir af
þjóðkirkjunni, festir i sessi vegna boð-
unar hennar og tilrauna til að fella líf
og starf meðlima sinna í fastar skorður.
Eitt er þetta af mörgu, sem sýnir
stöðu þjóðkirkjunnar í íslensku þjóð-
lífi, og hversu erfitt er að komast fram
hjá áhrifum hennar. Ég tel, að gera
þurfi rækilega athugun á því hvernig
þjóðkirkjan snertir einstaklinga í þjóð-
félaginu, þátt hennar í mikilvægum at-
burðum í lífi fjölskyidunnar og hvernig
skipulag hennar hefur áhrif á skipu-
lag þjóðfélagsins. Einnig er fróðlegt
að athuga hvernig skipulag kirkjunnar,
tímatal hennar og kenning mótar hug-
arheim, skoðanir og viðhorf alls al-
mennings til umhverfisins. Þar á ég
við hvernig helgidagakerfi kirkjunnar
hefur myndað ákveðin viðbrögð og
ákveðnar skoðanir á því hvernig beri
að hegða sér, og að hverju beri að
stefna. Hér á ég ekki við trúarsetn-
ingar eða siðfræði í venjulegum skiln'
ingi, heldur miklu fremur við Þa®
hvernig kirkjukerfið hefur mótað lifs'
kerfi einstaklinganna.
Niðurstaða þessarar umrgeðu er su’
að varpa fram þeirri tilgátu, að f13'
tíða- og helgisiðakerfi þjóðkirkjunnar
hafi haft og hafi enn gagnger áhrif a
þjóðlífsskipanina.
Starfsemi þjóðkirkjunnar
Hér verður ekki fjallað um hlutvet^
kirkjunnar. Það gera aðrir, sem
staklega hafa lagt stund á
séf'
að fJal^
um þau efni. Þó verður ekki kom1
hjá því, að segja örfá orð um það, sS
mér virðist hljóta að vera aðalhlutvef
kirkjunnar, en það er boðun orðsi^
útlegging og boðun þess orðs, s
Guð hefur talað íil mannkynsins.
un orðsins er boðun hjálpræðis
mennina, hjálpræðis, sem þeir öo
fyrir trú á sannleika orðsins. GuðsÞl
ustan hefur þá sérstöðu ef borið
saman við þær athafnir, sem h'n®.r
■ ■,
dun
slD
til hafa verið taldar upp, að hán
ekki bundin við ákveðna þátttakea
Við skírn, fermingu og hjónavið
verður jú að vera einhver viðtaka ^
en guðsþjónustan er frarnkvaem g
presti og þótt Helgisiðabókin 9eri *,
fyrir nokkru samspili hans og sa t.
arins þá er það ekki bráðnauðsyn^r.
Guðsþjónustan er vettvangur aim® f
ar boðunar orðsins, athafnir tenj*a|<|'
sérstökum tímamótum í lífi e'n vett-
inga, fjölskyldna og þjóðar erU ^
vangur boðunar orðsins við viss
færi. veg,
Oft er talað um kirkjuna á Þan
288