Jörð - 01.12.1945, Qupperneq 138

342
JORÐ
móti falli og vindi til að ná vörum, því að annars staðar var ekki
að tala um lendingarstað. En oftast varð einn okkar að vera í
austri, unz við loksins náðum landi, og var okkur þá vel fagnað
af nágrönnum okkar, því að þeir héldu okkur alveg tapaða.
Hafði annan Færeyinginn, þeirra er síðastir voru á undan okk-
ur, fyllt alveg, svo að hann var rétt sokkinn og hefði sokkið, ef
liinn báturinn hefði ekki komið til hjálpar.
Svo að sannarlega má segja um okkur, sem vorum þarna einir
í háska staddir, en sjóinn lægði, á meðan við vorum að ausa,
að „því er hlíft, sem Guð hlífir.“
II.
SEINNA sumarið, sem ég var á Austfjörðum, kont ekkert
sérlegt fyrir utan einu sinni, er við vorum að leggja línu
og búnir að sleppa bólinu og vikum bátnum ofurlítið frá, að
rétt í sömu svipan kemur nokkuð stór, hvítur.hvalur upp á
yfirborð sjávarins, rétt við hliðina á bátnum, og stingur sér svo
niður aftur, svo að við sáum liann ekki meir. En hefði hann
komið upp áður en við vikum bátnum úr stað, þá hefði hann
komið undir bátinn og líkast til hvolft honum. En þáð var
vernd Guðs, að svo varð ekki.
Seinna sumarið var það og, einu sinni sem oftar, að við rer-
um til liskjar með handfæri, en dálítil kylja var á sjóinn og var
svolítið þref á milli okkar hásetanna um, hvor okkar skyldi
vera í andófi, því að báðir vildu renna færum og draga fisk, og
þótti ég vera vel fiskinn í þá daga, — en hinn þóttist vera það
líka, svo að ég segi það sé bezt, að formaðurinn skeri úr málunr.
Hann ákvað, að liinn hásetinn skyldi vera í andófi, og varð
það úr, þó að miður líkaði. Hann sezt svo undir árar, en ég
og formaður rennum færunr og dreg ég undir eins fisk, og for-
maður verður líka var. Höldum við svo áfranr að draga, unz ég
er búinn að draga eittlrvað unr 60 fiska, — þá kenrur stór þorsk-
ur á öngulinn, að mér virðist. Ég dreg svo afdráttarlaust þar til
er sér í sökkuna. En er lrún kenrur undir borðið, sé ég þorsk
og svartan haus og inni til formanns, en lrann kenrur tafarlaust
nreð gogg, og unr leið dreg ég þorskinn upp á borðstokkinn og