Jörð - 01.12.1945, Blaðsíða 147

JORÐ
351
öryggi íslen/ku þjóðarinnar hefði, að JARÐAR áliti, verið bezt tryggt einmitt
með' hcrnaðarhandalagi við Bandaríkin eða e. t. v. réttar sagt hervcmd þeirra.
En tilkoma kjarnorkusprengjunnar gerbreytti þessu. Ekkert gæti héðan af verið
jafnhættulegt hernaðaröryggi íslands og herstöðvar stórveldis hér á landi. Og
alveg sama tnáli gegnir um slíkar bækistöðvar af hálfu ]>jóðabandalags — nema
enn verra væri.
Gætu Islendingar ]>á tryggt eitthvað alþjóðlegt öryggi cða önnur linattræn
verðmæti ineð þvi að fórna á þenna hátt sínu eigin öryggi?
I>að telur JORÐ ekki konta til mála — einnig kjarnorkusprengjunnar vegna.
Alítur JORÐ hana svo djöfullegt tæki, að ekkert annað en ógæfa geti stafað af
því á þá, er á einhvern hátt gera sig það viðriðna. Þó að fleiri hafi gert „sitt
bezta“ til þess að komast í þá aðstöðu, hefur ]>að lent á Bandaríkjamönnuin að
kveikja |>ann vítisneista — við þökkum raiinar fyrir, að Þjóðverjar eða Japanar
urðu ekki „fyrri til“ — og þeir verða sjálfir að bera ábyrgðina á því og slökkva
hann, cf unnt er, og með öðrum liætti en þeim, að gera aðrar þjóðir, er ekki
liafa þegar mengað sig á óliæfunni, sér samsekar um að ógna menningu, mann-
kyni og jafnvel sjálfum hnettinum með gereyðingu. Þó að JÖRÐ álíti, að annað
og betra en gereyðing inuni sprctta upp af væntanlegri kjarnorkustyrjöld — er
sennilega mundi snúast upp ií æðisgengnar jarðskorpubyltingar —, þá er það
ekki ]>eim að ]>akka, sem slepptu kjarnorkusprengjunni. „Þér ætluðuð að gera
mér illt, en G u ð sneri því til góðs.“
Því mun nú til svarað, að það sé alls ekki meiningin að hafa kjarnorkusprengj-
una á hinum umbcðnu berstöðvum — það eigi nefnilega vfirleitt hreint ekki að
nota hana í styrjöldum framtíðarinnar, hcldur aðeins geyina liana sem dýran
dóm — ií sáttmálsörk — og renna til hennar löngunaraugum, án þcss að sncrta
hana, þegar óvinurinn er kominn allt að liöfuðborginni, eftir að liafa vaðið með
„algera styrjöld" yfir landið, leggjandi allt í auðn, og dembandi yfir hana öllu
drepandi og eyðandi — ncma auðvitað liiniim ósncrtanlega menningarsafnsdýr-
grip, kjamorkusprengjunni . . . Þannig ætli herveldin að liafa það!
NEI! Þetta verður ekki framkvæmt. ANNAÐ HVORT
verður að leggja styrjaldir algerlega niður — og til þess er
ENGIN LEIÐ önnur en sú að leggja ALLAN vígbúnað,
HVERRAR tegundar sem er, gersamlega niður — EÐA —
KJARNORKUSPRENGJAN VERÐUR NOTUí).
JÖRÐ tekur því nndir með þeiin röddum, er skorað hafa á íslenzkt almennings-
álit að draga nú einu sinni af sér slenið og hefja samtök um þá kröfu á
liendur þingi og stjórn, að ö 11 u m slíkum inálaleitunum, b v a ð a n sem þær
koina, sé vísað afdráttarlaust á bug. Og sé þjóðiu flækt nú þegar, þá
liefiir það verið gert ií heimildarleysi, því endurnýja verður umboð þingmanna
og ráðuneytis fyrir minni sakir en liér um ræðir. Og eru þá slík bönd að engu
hafandi, en einsætt að kalla saman þjóðfund, er geri nauðsynlegar ráðstafanir.
Og þá þyrfti að korna í ljós, að ísland eigi lifandi menntamannastétt.