Jörð - 01.09.1946, Qupperneq 33

JÖRÐ
31
kenning, sem fylgja eigi eftir bókstafnum, — það á ekki að
lifa ,,eftir“ boðum hans, heldur samkvcemt boði hans eftir
djúpri rödd hjartans. í þessari svipan er mér gefið að sjá djúpt
mn í hjarta mitt og sýnt, að Jesús kennir, að menn eigi að lifa
cftir sannfæringu sálar sinnar og e-ngu öðru.
bér sýnist þetta nú auðvitað sjálfsagt mál, og það hefur mér
einnig ævinlega sýnst, — og sarnt er það ekki fyrr en nú, að
niér liefur orðið sannleikur þessi svona lifandi.
Elskan! Mikið hef ég oft þráð, að þú gætir fundið allan
kraft og fögnuð innblástursins, og hugsað um, hvernig ég
mætti því við koma að greiða fyrir því. Ég er ekki að hugsa
um dagdraum, þessar ljúfu skáldlegu sýnir, — ég er að liugsa
nm þann atburð að verða snöggvast skyggn á alla verundina
1 eigin hjarta. . . .
Sjáðu nú til: Þegar ég er að segja þér, að ég þrái þig svona
eða svona, þá er það ekki gagnrýni á þig, heldur langar mig
til að þér sé iljóst, að sameining okkar er svo náin, að gagn-
t'ýni kemur ekki til greina, heldur að eins þrá eftir því að ná
hærfa. Geturðu ekki verið eins og folaldið, sem í fyrsta sinn
keanur út í hagann? Þú sérð folaldið og finnur jafnskjótt, að
einmitt svona gætir þú verið. En í næstu andrá dettur þér í
hug, að verið sé að horfa á þig. Og ég veit svo sem, að þér er
eEki unnt að gefa þig vorinu að fullu á vald, á meðan ég
stend kaldur hjá og horfi á. En heyrðu: Ég er líka folald og
stend aldrei raunverulega við ldiðið sem áhorfandi — til þess
er allt of mikið vor — til þess kvikar og syngur og hlær allt
°f mikið í sjáifum mér. Þegar þú lieldur, að ég standi sem
annar illþolanlegur áliorfandi, er ég raunar æstari villingur
eri þú liefur nokkru sinni verið. Gervallt hjarta mitt er með
þér — það er eitt stórt, fagnandi, titrandi vor, sem dansar
með þér og ólmast út yfir engin. Af öllu hjarta þrái ég þig
— halda þér milli handa mér, finna af þér varmann, og — um
fram allt: ná í svolítið af sál þinni liingað inn, svo að sál mín
geti kútvelt sér með henni í algleymis yndi. Æ, vertu nú folald,
sem skvettir sér og hleypur af alveg tilefnislausri gleði og
titrar af spennu, sem nærri er því ofviða.
Þú segir, að þú fáir aldrei skilið mig til hlítar. Allt í lagi!