Syrpa - 01.01.1914, Qupperneq 25

SJÓORUSTAN
87
ingsfærum, sem seinkaði all-mikiö
undirbúningi Spánar. KallaSi hann
þetta aö ,,svíöa skegg Spánarkon-
ungs“. Elizabet bætti einnig við
hjálparliö sitt á Niöurlöndum til aÖ
koma í veg fyrir að prinsinn frá
Parma næði þeim á sitt vald, og
gæti svo í næöi ráðist á ríki hennar
þaðan.
Það átti aö vera stjórnkænsku-
bragð hjá báöum hliöum, aöskemta
óvinum sínum meö því aö látast
vilja gera friðarsamninga. Samn-
ingstilraunir vortt því byrjaöar í
Ostend í Belgíu í ársbyrjun 1588
og dregnar í sex mánuöi. Niður-
staðau varð engin, og aö líkindum
var svo til ætlast í fyrstu. Enn
meðan á samnings-tilraununum stóö
höfðu báöir hlutaöeigendur veriö aö
leita santninga viö Frakklands kon-
ung. Leit í fyrstu út fyrir að Eliza-
bet mundi ná í mikla hjálp þar, en
Filipus náði þar betri tökum á cnd-
anum. Hinrik þriöji Fralck'lands-
konungur óttaöist samningstilraun-
irnar, sem geröar voru í Ostend:
hartn var hræddur um að saman
kynni aö draga meö Spáni og Eng-
landi, svo að Filipus annar næöi
undir sig Sameinuðu ríkjunum á
Niðurlöndum og gæti nteð því náð
Frakklandi á sitt vald. Hann bauð
þess vegna Elizabetu aöstyðjahana
ef Spánvprjar réðust á England,
með því að leggja henni tii helm-
ingi meira liö en honum bar sam-
kvæmt samningnum frá 1574. Þetta
tilboð átti að snúa huga hennar frá
allri samningsviöleitni viö Spán.
Hann ræddi lengi um þetta viö
sendiherra drotningar, Stafford, og
sagöi honum, að páfinn og Spánar-
konungur heföu gengið í samband
á móti henui <?g boðið sér og Fen-
eyingum aö ganga í liö meö sér, en
þeir hefðu neitaö að gera þaö. ,,Ef
Englandsdrotning“, bætti hann við,
,,gerir friöarsamning við kaþólskan
konung, þá stendur sá friður að
eins þrjá mánuði, því konungurinn
mun stvðja Kaþólska Sambandiö af
öllum kröftum aö því að svipta hana
völdum, og þér getið ímyndaö yöur
hvaö tnuni liggja fyrir drotningu
yöar eftir þaö“. Á hina hliöina
stakk hann upp á því viö Filipus,
aö þeir mynduöu nánara samband
sín á milli, og var tilgangurinn meö
því sá, að korna alveg í veg fyrir
santninga milli Spánar og Englands.
Hann sendi leynilega trúnaöarmann
til Miklagarðs til að aðvara Soldán,
að nema því að eins að hann (Soldán)
legði strax til stríðs viö Filipus,
mundi hann bráöum leggja England
undir sig, og síðan snúa öllum her-
afla Noröurálfunnar móti Tyrkj-
um“0.
En Filipus átti bandamann á
Frakklandi, sem var miklu sterkari
en konungurinn, hertogann Guise,
sem varhöfuð,, Kaþólska Sambands-
ins“ og eftirlætisgoð allra ofstækis-
fullra fylgjenda kaþólsku kirkjunn-
ar. Filipus skoraÖi á Guise að hefja
uppreisn móti Hinrik þriöja, sem
sambandsmennirnir sögðu aö væri
svikari viö hina sönnu kirkju og
leynilegur vinur Húgenotta1 2); átti
þaö að vera til þess Hinrik skærist
úr leik meö Elizabetu. Filipus
sendi herforingja sinn, Juan Iniguez
Moreo, í apríl til hertogans, sem
þá var í Soisson, í þessurn erinda-
gjörðurn. Erindinu var vel tekið.
1) Mignets, Saga Maríu Skotadrotn-
ingar.
2) Mótmælendur á Frakklaudi, Kal-
-vinstrúar. —Þyö.