Syrpa - 01.01.1914, Síða 64

126
SYRPA
um leiB eg eg sneri mér aS spegl-
inum bætti eg viö:
„Fagra ungfrú Nellie. Eg skora
á yður aö sýna yöur enn þú einu
sinni.og aö greiða yöar fögru lolcka
fyrir framan þenna spegil!“
Mér virtist eg heyra hæga stunu,
og Annie greip í handlegg minn og
þrýsti sér að lilið minni.
því leyfiö þér yður þetta ? Ef hún
yröi nú viö beiðni yðar. Hvaða dyr
eru þetta?“
,,AB bláa herberginu“.
,,AÖ bláa herberginu. En það
er“, — hún enti ekki viö setning-
una, en hljóp hlægjandi út eins og
henni hefði dottið eitthvaö í hug.
' Klukkan var nærri eitt þegar eg
kom inn í herbergi mitt. Eg af-
klæddi mig, en af því mig langaöi
til aö ljúka viö aö lesa bók sem eg
haföi byrjaö á, fór eg í sloppinn
minn og lagöist á legubekkinn.
Eg var afar-þreyttur og það leið
ekki á löngu þangað til bókin datt
á gólfiö.
Eg hafði ekki sofiölengi, þvíljós-
in loguÖu ettn þá þegar eg vaknaöi
aftur.
Einhver var í herberginu.
Eitt augnablik fór hrollur um mig.
Það var lifandi vera sem eg sá. Það
var ómögulegt aö þessar fögru axlir,
hvítu handleggir og fallega höfuð
gæti tilheyrt vofu.
Og þetta gullna hár, sem greiöan
rann í gegnum og skein og gljáöi
sem gullstraumur, gat heldur ekki
tilheyrt vofu.
Það var efalaust Annie Backer
sem eg sá; eg varð svo hræddur aö
eg heföi getað hljóðað, en þaö var
hún sem hljóðaði þegar eg tók um
mitti hennar.
Hún reif sig lausa og hljóp aö
dyrunum á bláa herberginu.
,,Hvaö leyfiö þér yöur?“ kallaði
hún. , ,Eg hélt þér yrðuö magn-
þrota afhra?8slu“.
,,Finst yöur ekki að eg hafi heim-
ild til aö hegna yöur ?“ sagöi eg.
,,Ef þér eruð ekki vofa, þá eruð
þér þó hrekkjadís“.
Hún hljóp frá mér út í ganginn,
en alt í einu stóö hún kyr sem stein-
gervingur og benti inn í kínverska
herbergið.
Eg sneri mér viö og blóöið hætti
aö renna um æöar mínar af undran
því inni hjá mér, frammi fyrirspegl-
inum, stóö Nellie Everton sjálf.fög-
ur og tignarleg' og þegar hún sneri
sér aö okkur, var sorgarsvipur í
augum hennar og beiskjubros á
vörunum. Þessi sýn stóð yfir svo
sem hálfa mínútu, svo hvarf hún.
,,I guöanna bænum, fariö þér
ekki frá mér“, hvíslaöi frú Backer,
og eg bar hana í yfirliöi inn í bláa
herbergið.
Eftir þetta hefir Annie aldrei ver-
iö fáanleg ti! aö koma inn í kín-
verska herbergið. Og nú, þegar
hún,sem konan mín tekur þátt í jóla-
heimsóknunum í Marvoy-höllinni,
skelfur hún af hræöslu þegar viö
göngum fram hjá dyrunum eöa þeg-
ar hún lítur á myndina af Nellie
Everton, sem er svo undur lík
henni.
A8 ööru leyti segir gamli maöur-
inn, hertoginn, að enginn hafi séö
svip Nellie síöan þessa nótt, þegar
eg af æsktiærslum skoraöi á hana
að sýna sig.