Syrpa - 01.04.1917, Qupperneq 14

i 2
SYRPA, 1. HEFTI 1917
Ahrif hugans á lófann.
T ÓFALESTUR er ekki eitt af
því nýjasta ; hann tíókaSist
mjög snemma á öldum. Hómer
ritaSi um lófalestur. Plato, Só-
krates, Aristoteles, yfirleitt allir
heimspekingar Forngrikkja voru
lófalesarar. Lófalestur, eSa þaS
aS geta séS fyrir óorSna æfi-at-
burSi í línum lófans, þektist meS-
al Fornegypta. Rómverjar til
forna stunduSu einnig þessa
fræSi. Meóal Indverja til forna
átti hún griSland og helzt enn viS
hjá Hindúum. Lófalestur hvarf
úr sögunni í NorSurálfunni á 17.
öldinni, en var aftur tekinn upp
er fariS var aS reyna aS þekkja
karaktér, gáfnafar og upplag
manna eftir lögun og byggingu
handarinoar. Lófalestur var
gerSur öllu vísindalegri enn hann
hafSi áSur veriS af manni, er
D’Arpentizny hét, og sem má
skoSast helzti frömuóur lófalest-
urs nútímans. Hann fékst 30 ár,
viS rannsóknir þar aS lútandi,
áSur enn hann kom opinberlega
fram meS aðferS sína. SíSan var
hún aukin og endurbætt af Ad-
rein Desbarrolles. Lófalestur
hefir æfinlega vakiS eftirtekt hugs-
andi manna, en þeir sem hafa
gefið sig viS honum liafa orSiS
fyrir háSi og fyrirlitningu þeirra,
sem ávalt eru reiðubúnir ab
leggja ómilda dóma á alt, sem
þeir ekki skilja sjálfir. AS þessu
leyti hefir lófalestur fengiS svip-
aSar viStökur og flest önnur vís-
indi, en háS þeirra, sem ekki
þekkja lófalestur, hefir aS eins
orSiS til þess aS sýna hiS sanna
gildi hans. Því miður hefir þaS
spilt fyrir lófalestri, aS hann hefir
verið notaSur í miður góSum til-
gangi af samvizkulausum og
þekkingarlausum fúskurum, sem
ekki hafa haft neitt annaS fyrir
augum en aS nota sér trúgirni al-
mennings, til þess aS hafa út úr
honum peninga meó óærlegum
brögSum, en þetta sannar alls
ekki að lófalestur sé ekki áreiS-
anlegur, þegar hann er um hönd
hafSur af þeim sem hafa vit á
honum. ÞaS er ekki lófayísind-
unum aS kenna, þótt aS lestur
svikara, sem fást viS þau, sé óá-
reiSanlegur, en slíkir menn gjöra
mikinn skaSa.
Margir nafnkendir og gáfaSir
menn á síSari tímúm, hafa hall-