Syrpa - 01.04.1917, Blaðsíða 28

26
SYRPA, 1. HEFTl 1917
um. En oröum mun það aukið að
hann hafi snúiö nautið úr hálsliön-
um, ofj að það hafi verið 9 vetra
g'amalt. Aldrei heyrði eg talað um
huldufólkssög'una, sem þó getur
hafa átt sér stað.
Athugasemd. — Heimildir þær,
sem eg hefi um Hall bónda í Tungu
eru þessar: Vinnukona var hjá for-
eldrum mínum, sem hét Málmfríður
Bjarnadóttir, ólst hún upp í sömu
sveit og Hallur var, sagði hún mér
margar sögtir af honum, var eg þá
unglingur ; hún var vönduð stúlka,
og dó eftir langa veru hjá foreldrunt
mínum. Valgerður Einarsdóttir
kona mín, er einnig *fædd. og alin
upp í þeirri sveit; heyrði hún marg-
ar sögur um Hall og afkomendur
hans. Helga, kona Sumarliða gull-
smiðs og Valgerður kona mín, eru
bræðradætur. Eftir að eg varð full-
orðinn, var eg öðru hvoru vestur í
ísafjarðarsýslu við sjóróðra, og
kyntist þar surnum afkomendum
Halls; sá eg þar þrjú af börnum
hans : Jón, Rebekku, þá fjörgamla,
og Engilráð. Rebekka var af með-
alhæð, en ákafiega gildvaxin; átta
kvenmenn heyrði eg að borið hefðu
hennar nafn þegar hún dó. Ein af
þeim var María Rebekka, dóttir
Kristjáns dannebrogsmanns í Reykj-
arfirði, bjó hún á Nauteyri, og mun
gamla Rebekka Hallsdóttir hafa dá*
ið hjá henni. Nú er komið nálægt
30 árum síðan eg kyntist þessu fólki
heima.
Markús á Nauteyri.
Fyrir og um miðja 19. öld, var sá
maður á Nauteyri er Markús hét og
var Torfason, hann var hið mesta
karlmenni að burðum, mikilvirkur
og hagur; heyrði eg sagt að hann
hefði slegið túnið á Nauteyri á einni
viku, sem annars var ærið nóg fyrir
tvo meðal sláttumenn. Drykkju-
maður var hann með köfium, og
var sagt að hann hefði lariö á
drykkjutúr, næstu víku eftir að
hann hafði slegið túnið. Vel kom
hann sér við nágranna sína, enda
mun hann hafa verið merkur maður
að mörgu leyti ; sagt var, að hann
hefði haft þann sið að kafifæra sig í
á, sem er skamt frá Nauteyri, þegar
honum fanst ofmikið af víni í sér,
rann þá jafnan af honum. Ekki
vildi hann láta hlut sinn fyrir nein-
um, og glettinn var hann stundum,
einkum ef lítilsigldir áLtu í hlut.
Einu sinni kom maður til hans, sem
bað um flutning yfir í Reykjarfjörð.
var það um einnar stundar róður i
góðu veðri ; Markús var við ðl og
kvaðst til með að fiytja manninn.
Fara þeir af stað um dagmál, og
eru að hringsnúast um fjörðinn all-
an daginn, komust stundum nálægt
lendingu í Reykjarfirði, en lentu A
Nauteyri um miðaftan, án þess að
hafa komið í Reykjarfjörð, og varð
maðurinn að fá sér fiutning daginn
eflir frá öðrum bæ. Markús hafði
það til að vera óvæginn við höfð-
ingjana þegar þvi var að skifta og
þúaði þá. Um tímabil nokkurt var
settur sýslumaður í Isafjarðarsýslu,
Magnús stúdent Gíslason. Orti
hann bæjarímu um sveitunga sína,
og þótti kenna þar keksni. Vís'an
um Markús var þannig :
Markús þrautum mjög vanur,
mælti fauta þúi
í öðlings lautuuu ágætur,
Eyrar nauta búi.
Eins og áður er getið, var umferð