Syrpa - 01.08.1920, Síða 14

236 S Y R P A
gæta í þjóðlífinu. Vér skiljum ekki, að vér höfum skyldu til aS
færa Kanada aÖ gjöf alt, sem vér eigum. Vér skiljum ekki, að
vér séum frjalsir raenn í frjálsu landi. Vér skiljum ekki, aÖ Kan-
ada vill enga þræla; Kanada vi'H frjálsa menn, djarfa menn, menn
og konur sem hafa sjálfstraust og sjálfsvirðingu. Það getur
enginn borið virðingu fyrir þeim manni, sem ekki hefir sjálfsvirð-
ingu, sem þýkir minkunn að þjóðerni sínu.
Eg vona að það séu þó tiltölulega fáir af íslendingum, sem
skamfnast sín fyrir að vera lslendingar, en þeir eru aftur á móti
margir, sem ekki finna til þess, að þeir eru ekki að'eins frjálsir að
því, að láta síns þjóðernis gæta í kanadisku þjóðlifi, heldur að
þeir eru skyldugir til að gera það, ef þeir vilja vera trúir landinu
og sjálfum sér. Sá rangi og skaðlegi hugsunailháttur er svo mjög
ailmennur, að með því að viðhalda íslenzku þjóðerni séum vér að
syíkja Kanada^ með því séum vér að seinka fyrir því, að Islend-
ingar verði góðir kanadiskir borgarar. Þessi hugsunarháttur er
svo rangsnúinn, ^ð sannleikanúm er alveg snúið við. Því meiri
rækt, sem vér sínum þjóðerni voru, því meiri staðfestu og sjálfs-
virðingu sem vér höfum, þess betri borgarar verðum vér hér í
Kanada, eða hvar sem vér lifum á hnettinum. Þegar vér erum
að leggja rækt við þjóðerni vort, þá erum vér að leggja rækt við
sjálfa oss, vér erum að leggja rækt við það bezta í eðli voru, vér
erum að þjóna voru eigin eðli; vér erum að varðveita þau ö'fl,
sem gert hafa oSs að mönnum; vér erum að flytja erfðagulllið til
fóstru Vorrar og 'leggja það í hennar kné; vér erum að gróður-
setja íslenzkt fræ í þjóðarjarðveginum, til þess að hjálpa til að
gera gróðurinn meiri og fjölskrúðugri. Vér erum að leggja vorn
skerf til að mynda kanadiskt þjóðerni á komandi tíð. — Þegar
kanadiskt þjóðerni er fullþroskað, þá verður það ekki brezkt eða
skozkt eða írskt þjóðerni; það verður ekki heldur franskt eða
þýzkt eða rússneskt eða sænskt, eða íslenzkt. Nei( það þjóðerni
mun hafa sín sérstöku einkenni. Kanadaþjóðin verður þrótt-
mikil, göfug þjóð, sem hefir fengið eitthvað gott frá öllum þess-
um þjóðflokkum. En Kanadalþjóðin er enn ekki orðin sllík heild
með sameiginlegum einkennum, sem landið hefir skapað.
Eigum vér lslendingar að afrækja vort’þjóðerni, meðan ver-
ið er að móta kanadiskt þjóðerni? Eigum vér ekkert að gefa
Kanada af erfðagulli voru? Eigum vér að svíkja Kanada? Eig-
um vér að vera eins og núll í kanadisku þjóðlífi? Eða eigum vér
engan rétt til að hafa áhrif á kanadiskt þjóðlíf? Erum vér engir