Syrpa - 01.08.1920, Qupperneq 29

SYRPA
251
Bútar úr
ættasögu Islendinga á fyrri öldum
Eptir STEIN DORFA
Um erfingja Arngríms ÞórSarsonar.
(NiSurlag.)
Eg hefi nú hér aÖ framan reynt aS sýna ætt Arngríms á
MarSargnúpi og rekja hana til eldri ætta og sé ekki aS héSan af
geti veriS um ihana aS villas't og er þetta vafalaust ein af þeim
ættgreinum frá Oddaverjum, er ættfræSingar hö'fSu fyrir löngu
gleymt aS setja inn í ættskrár íþeirra (síbr. Dr. J. Þ. í ÁrtíSaskrám,
ættskrá I.), og rekja þeir ekki fram ætt Arngríms. Mér er og
ókunnugt um móSurætt Arngríms og Ingu. En ArngrímsnafniS
hér bendir á þaS, aS Arngrímr Brandsson prestr í Odda og síSar
ábóti á Þingeyrum, — skáld og sagnamaSr (d. 1361) hafi veriS
skyldr Arngrí.mi á MarSargnúpi. Enda mun Arngrímr ábóti vera
aif ætt Oddaverja og þykir mér líklegast aS hann hafi veriS sonr
Brands skógs (d. 1331), Eyjólfssonar, Skóga-Skeggjasonar,
Njálssonar. En móSir Eyjólfs var Sólveig Jónsdóttir (frá Svína-
felli) og Þóru^ dótturdóttur Jóns Loptssonar í Odda. BróSir
Arngrímis ábóta mun vera Eyjólfr gammr Brandsson*), sem and-
aSist í hafi nær Hjaltlandi 1 339 og var fluttr til Islands og grafinn
í Skálholti. 1 þeirri ferS andaSislt og Árni á Leirubakka, Ólafs-
son prests í GörSum, Magnússonar skrautmanga (f. c. 1220, d.
1310), Árnasonar óreiSu og Halllberu Snorradóttur, Sturlusonar
(Flateyjarannáll 1 339 o. fl.) .
Nöfnin: Ambjörg, Arnór og Grímr, se,m áSr ifinnast í Skóg-
verjaætt og Oddaverja^ munu vera frumtökin til nafns Arngríms
á'bóta Brandssonar. En aS öSru leyti en því sem hér segir, mun
varla vera unt aS sanna neitt um ætterni Arngríms ábóta, þótt
mér sýnist þaS nú augljóst þannig. Og þaS er lfklegast aS Arn-
*) TCkki er óhugsandi ati Bersi Brandsson á EyvindarstötSiun í Blöndu-
dal (1329---1380) hafi verih hrð'Bir Arngríms áhóta, hafi t. d. mótSir ]>eirra
veriti norólenzk; sbr. Bersa Eyjólfsson (syt5ra 1390) og Arngrím Bersa-
son (nyröra 1431). Bersi Brandsson var faöir ÞórtSar, föóur Ivars, fötSur
HaflitSa á Borg í Vesturhópi. Einar Bersason hét arfi Haflitia og var eitt-
hvaó skyldr Ivari ÞórtSarsyni fötSur hans (í. F. V, 174—175). S. D.