Syrpa - 01.08.1920, Qupperneq 52

274
S YRP A
viS lendan mann í Bæjaralandi um að tengja saman báSar ættirn-
ar meS því aS láta börn iþeirra eigast. Sonurinn og dóttirin voru
iþannig fest íhvort öSru af feSrunum, og ihöfSu varla 'heyrt hvors
annars getiS, enn síSur sézt; var nú 'búiS aS ákveSa brúSkaups-
daginn og raSa ö'llu niSur. BrúSguminn var greifi af Háborg;hafSi
hann veriS boSaSur heim úr hernaSi til 'þess aS sækja unnustuna;
var hann nú iá leiSinni, en hafSi tafist í iborg einni iog ritaS bar-
úninum iþaSan, aS hann mundi koma á ákveSnum degi og stund.
Barúninn hafSi aldrei séS greifann.
Nú var ekki viS iþví aS búast aS kyrt væri í höllinni, Iþar sem
allir bjuggust viS brúSgumanum. BrúSurin var skrýdd pelli og
purpura, og Iþær gömlu gengu fram eins og djáknar í berserks-
gangi skrýSa klerk meS dugnaSi og sóma; þar lágu á gólfinu
hrúgur af upphlutum^ pilsum og pelli-settum mittislindum, silki-
svuntum og gullsaumuSum stígvélum úr flaueli og fegursta skinni,
þar lágu húfur og háfjaSraSir faldar, silfurglitraSir motrar og
hanzkar, sem fremur mundu hæfa englum en mönnum; þar á
borSinu voru stokkar meS kingum og kransflúri, baugum og brís-
ingamenjum, öllu af glóanda gulli og sægljáu sfllfri, sem alt var sett
dýrum steinum, karbúnkúlus og kalsedón, safírum og smaragS-
um og margskonar prýSi. Úr þessu öllu hafSi nú ungfrúin kosiS
sér þaS, sem henni leizt bezt á, og var nú búin aS skrýSast; óróinn
sem á henni var, er hún skyldi nú eiga aS sjá þann mann í fyrsta
sinn, sem hún átti aS njóta, gerSi hana enn fegri og sveipaSi hana
dýrSarsætu yndi.
Barúninn var heldur ekki iSjulaus: ‘hann brokkaSi um alla
höllina eins og gaddakringla^ og var allur á (þönum og hjólum.
Hann kallaSi á þjónana, sem voru aS verki sínu, hélt fyrir þeim
skarpa áminningarræSu um aS vera vel aS, og tafSi þá frá vinn-
unni meS prédikunum.
Nú var von á greifasyninum á hverri stundu; þar var búiS
aS slátra alikálfi, sem var undan nafnfrægum graSungi, sem
átti jafnvel stærri ættbálk en barúninn sjálfur; veiSimenn höfSu
fariS út í skóg aS veiSa dýr og fugla, svo ekki var kvikt eftir á
mörkinni; eldhúsiS var fult af drepnum dýrum, og RínarvíniS var
fariS aS hvítfyssa út úr opnuSum ámunum, en brimlöSrandi bjór-
boSarnir hræddu alt fólkiS meS ‘hvumleiSum dynkjum.
Er svo eigi þar um aS orSlengja, en ált var tilbúiS; menn von-
uSust eftir brúSgumanum, því hinn ákveSni tíma var kominn; en