Nýjar kvöldvökur - 01.01.1930, Blaðsíða 10

2
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
Staksteinar.
Þættir úr sögu Guðmundar frá Nausti.
i.
Hreppaflutningur.
Sigurður sýslumaður var nýbúinn að
borða baunir og ket, sat í skrifstofustóln-
um sínum og tottaði langpípuna. Ketið
hafði verið í saltara og strembnara lagi,
svo að hann dæsti við öðru hvoru vegna
óhægðar fyrir bringspölunum. Svo greip
hann nýkomið ísafoldar-blað og fór að
lesa um styrjöldina á Balkanskaga, og svo
niðursokkinn var hann í lesturinn, að
hann tók ekki eftir því að riðið var mörg-
um hestum í hlaðið; en hann hrökk við,
þegar barin voru þrjú snörp högg á úti-
dyrahurðina; mannamál heyrðist framan
úr ganginum og svo var drepið á skrif-
stofuhurðina.
»Kom inn«.
Inn á gólfið kom vaðstígvélaður maður
með svipu í hendi, tók ofan hattinn og
heilsaði sýslumanni hæversklega.
»Hvaðan eruð þér?« spurði sýslumað-
ur.
»Eg er ofan úr Ásasveit og var sendur
af hreppstjóranum með hjón, sem eiga að
fara austur á land á sinn hrepp, en eins
og nú stendur á, hef eg engin önnur úr-
ræði en að snúa mér til yðar, því að svo
var ráð fyrir gert, að þau yrðu send með
skipinu, sem fór héðan um hádegið í dag«.
»En því komið þér svona seint, mað-
ur?«
»Þegar eg kom ofan að Skógum í gær-
dag, þá var áin í þeirri déskotans for-
áttu, að það voru engin viðlit að komast
yfir hana og það var ekki fyr en um fóta-
ferðartíma í morgun að leggjandi var í
hana. Svo fór eg með þessi skötuhjú til
Runólfs á Sandi, en hann sagðist vera bú-
inn að segja af sér hreppstjórninni og að
skrifarinn yðar hefði tekið við embættinu
til bráðabirgða; svo er mér sagt, að hanri
sé nýfarinn út á Strönd og þá veit eg
ekki, hvert eg á að snúa mér«.
Sýslumaður tottaði pípuna í ákafa.
»Hvaða fólk er þetta, sem þér eruð
með?«
»Þau heita Þorleifur og Guðrún og eru
einhverstaðar austan af fjörðum«.
»Og því eruð þið að senda þau frá
ykkur ?«
»Það er af því að þau hafa enga mann-
rænu í sér til að bjarga sér; þau hafa
flækst þarna upp frá í ein tvö ár, tíma og
tíma í stað, og hafa hvorki haft í sig né
á; svo fengu þau hvergi inni í vor, svo
að það var ekki um annað að gera en að.
senda þau heim á sína sveit«.
»Var ekki hægt að láta þau vinna eins
og annað fólk?«
»Það gekk nú skrykkjótt. Hann kvað
ekki vera ólaginn til verka, en þetta er
mannleysa og svo hefir hann þótt vera
hvinnskur. Guðrún þykir skapstygg í
meira lagi og svo hafa þau krakka í eft-
irdragi, svo að það er varla von að nokk-
ur fari að taka þau inn til sín. Hrepp-
stjórinn tók því þetta ráð, þegar hann
frétti að skipið ætti að koma hingað á
voginn«.
»Já — en nú er það farið«.
»En hvar á eg þá að skilja þau eftir?«
»Þér megið ekki skilja þau eftir í reiðu-
lejrsi. Eg sé ekki annað vænna, en að þér
verðið að fara með þau aftur upp eftir
og láta þau bíða þar eftir næstu ferð«.
»Það væri mér nú ver við, — en hve-
nær verður þá skipsferð næst?«