Nýjar kvöldvökur - 01.01.1937, Síða 37

MAÐURINN, SEM VANN I HAPPDRÆTTINU
31
Eusebíus varð milljóneri í einum hvelli.
Hann sat lengi á stól sínum og bolla-
lagði. Hvernig átti hann nú að snúast í
þessu? Hvað höfðu nú forlögin í poka-
horninu handa honum?
Augu hans leiftruðu, og hann var skjálf-
hentur, er hann var að telja alla þessa
mörgu seðla — upp aftur og aftur....
Hann gekk til matstofunnar, borðaði á-
skriftarmáltíð sína, stakk pípunni upp í
sig og tók til að reikna....
Allt í einu hrökk hann við.
„Það er meira að segja afmælið mitt í
dag,“ hugsaði hann með sér.
Og svo tók hann að bollaleggja og
brjóta heilann á ný. Nú var hann rétt 'fer-
tugur. Faðir hans hafði orðið áttræður og
móðir hans liðlega sjötug, svo að hann gat
með fullri sanngirni búizt við að ná sjötíu
og og fimm ára aldri — þ. e. a. s. hann
átti þá enn 35 ár ólifað.... 35 ár — það
var óratími. Og það myndi svei mér kosta
skilding. Og hann hélt áfram að reikna.
Morguninn eftir sagði hann upp stöðu
sinni og hætti þegar allri vinnu á skrif-
stofunni. Hann kærði sig ekkert um, að
félagar hans þar skyldu líta á hann öf-
undaraugum, og úr því hann var nú orð-
inn milljóneri, gat hann ekki verið þekkt-
ur fyrir að taka brauðið frá öðrum.
Nú fór hann að svipast um eftir nýrri
íbúð, því að nú ætlaði hann í öllu að haga
sér eins og slíkum manni sómdi, svo að
hann gerði ekki hinum milljónamæring-
unum skömm til. ...
Hann festi sér nú sjö herbergja íbúð,
keypti allan nauðsynlegan útbúnað og
hæfileg húsgögn, og vistaði til sín ráðs-
konu.
Hún hélt að hann væri búinn að missa
alla vitglóru, er hann greiddi henni í einu
35 ára laun fyrirfram. Hún var þegar
komin á sjötugsaldur.
I brauðgerðarhúsi einu pantaði hann
og borgaði fyrirfram alls 10500 rúgbrauð,
sigtibrauð og fransbrauð. Og á sama
hátt tryggði hann sér 35 ára birgðir af
mjólk, eggjum, smjöri, kjöti, fiski, ávöxt-
um og grænmeti, svo að hann skyldi ekki
rekast á nein óvænt gjöld í þá átt, það
sem eftir var æfinnar.
Auðvitað gleymdi hann ekki að gerast
áskrifandi að dagblaði, og er hann nú
fékk ríkulegan tíma til lesturs, pantaði
hann einnig tvö eða þrjú vikublöð. Og
þau átti -að senda honum stöðugt fram-
vegis til og með 20. nóvember 1971.
í Vöruhúsinu pantaði hann 110 skó-
svertudósir, 80 pör af skóm, 140 skyrtur,
200 flibba, 16 tannbursta, 3600 rakblöð,
35 dagatöl, 50 tylftir handsápu, 20 lítra af
Kölnarvatni og í samræmi við það allt
það, er hann kynni að þurfa með af þess-
háttar á 35 ára æfi, allskostar peninga-
laus.
Hjá tóbakssalanum borgaði hann fyrir
1600 pakka af tóbaki og 9000 pakka af
vindlingum.
Þjónninn á kaffihúsinu, þar sem hann
hafði ásett sér að drekka kaffi, það sem
eftir var æfinnar, færðist undan því að
taka við fyrirfram-borgun fyrir 12500
kaffibolla í einu og rökstuddi undan-
færslu sína með því, að hann yrði þar
aðeins til fyrsta næsta mánaðar. En Euse-
bíus gaf sig ekki með það: Það gerir ekk-
ert til — svo flyt ég bara líka með yður
á annað kaffihús, og það geri ég í hvert
sinn sem þér flytjið.
Þegar Eusebíus hafði einnig borgað lík-
kistu sína, dánarauglýsingar og jarðar-
farar-kostnað og sá, að enn voru samt
peningar eftir, varð hann gramur og
sagði við sjálfan sig: — Nú, jæja, hver
veit. ... ef til vill gifti ég mig.... ekki
næstu 5 árin. En þegar ég verð 45 ára,
ætla ég samt að reyna það.
Og er hann hafði tekið þessa ákvörðun,
fitjaði hann upp aftur á ný og labbaði frá
brauðgerðarhúsi til matsöluhúss og borg-