Nýjar kvöldvökur - 01.01.1937, Side 52

46
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
Skotasögur.
Enskum umferðasala tókst einu sinni
að selja Skota nokkrum ónýtt úr fyrir
10 shillings. Eftir þetta gekk hann alltaf
stóran krók, þegar hann átti leið hjá heim-
ili Skotans, en dag nokkurn mættust þeir
af tilviljun á götunni, ,og nú var Eng-
lendingurinn auðvitað mjög forvitinn, að
vita hvað Skotinn myndi gjöra. Hann
bjóst við að hitta hann fokvondan, en það
var langt frá að vera tilfellið.
Þegár þeir höfðu heilsazt, sagði Skot-
inn:
— Það var leiðinlegt með úrið þarna
um daginn, en ég sneri mig nú laglega
út úr því. Ég stofnaði til happdrættis um
það, og seldi 60 miða á 1 shilling hvern.
Þetta gekk ágætlega; sá eini, sem varð
óánægður, var sá, sem fékk úrið; en ég
stakk bara að honum 2 shillings og þá
var hann ánægður líka.
❖
Tveir gamlir Skotar hittust í London,
og fóru að tala saman.
— Hvernig fórstu nú annars að því, að
vinna þér inn alla þessa peninga?
— Ég gerði félag við ríkan mann.
— Já, en hvernig gaztu það?
— Jú, sjáðu nú til, hann átti peningana,
en ég reynsluna.
— Og varð þetta svona hagkvæmt fyr-
ir þig?
— Já, því að þegar við skildum, þá
hafði ég peningana, en hann reynsluna!
*
Drengurinn: Hvað er 5%, pabbi?
Faðirinn: Allt of lítið, drengur minn,
allt of lítið.
Skoti og Vesturjóti hittust í bænum, og"
fengu sér fullmikið af skozku whisky og
vesturjózku kaffipúnsi. Endirinn varð svo
sá, að þeir lentu báðir í fangelsi.
Daginn eftir, þegar þeir komu fyrir
réttinn, spurði dómarinn syndaselina:
— Voruð þið fullir í gærkvöldi?
— Fullir? — sagði Vesturjótinn. Það er
ekki rétta orðið, við vorum alveg ótrúlega
fullir.
— Eruð þið nú vissir um það? spurði
dómarinn.
— Já, því að Skotinn, vinur minn, gekk
allt kvöldið og jós peningunum á götuna,
en ég safnaði þeim jafnóðum saman, og
fékk honum þá aftur!
❖
Hérna um daginn varð bílslys. Öðrum
bílnum stýrði Skoti, en hinum Gyðingur.
Þegar þeir skriðu út úr ræflunum af bíl-
um sínum, kom það í ljós, að Skotinn var
stór og stæðilegur, en Gyðingurinn lítill
og vesældarlegur.
Skotinn klappaði vingjarnlega á öxlina
á Gyðingnum og bauð hounm að fá sér
hjartastyrkjandi af vasafleygnum.
— Fáðu þér sopa, sagði hann. Gyðing-
urinn gerði það og þegar hann hafði
þakkað fyrir sig og hælt drykknum, sagði
Skotinn hjartanlega:
— Fáðu þér bara annan til, lagsmaður.
Tveim mínútum síðar bar þarna að lög-
regluþjón, sem spurði hvorum þeirra á-
reksturinn hefði verið að kenna.
Skotinn svaraði:
— Það er ekki mitt, að segja um það,
en þér getið rétt lyktað af piltinum
þarna!
❖
— Við höfum veraði að ráðgera að fara
skógarför, Mac Dee, ég ætla að taka mat-
inn með, Mr. Wilks ætlar að taka snaps-
inn með....
— Allt í lagi! Þá tek ég bróður minn
með!
---=3>i=$E=í£S----