Nýjar kvöldvökur - 01.01.1929, Síða 21

NÝJAR KVÖLDVÖKUR
15
um, fyr en hann hefir borið vitni í mál-
inu«.
Dreux hnje niður í hægindið og var
mjög myrkur í skapi og alla leiðina hjelt
hann áfram að kvarta yfir því, að örlög-
in höfðu dæmt hann til að lifa kyrlátu,
friðsömu lífi, en Blake taldi sig loks ör-
uggan, er þeir voru komnir út úr þver-
götunum og inn í hið beina og breiða
Canalstræti.
Litli Gino Cressi var mjög hræddur.
Hann var hvítur sem nár og titraði á
beinunum. En hann reyndi samt sem áð-
ur að bera sig mannalega, og hinar aum-
legu tilraunir hans til þess að stjórna sjer
vöktu meðaumkun Blakes. Hann sagði
blíðlega um leið og hann lagði handlegg-
inn yfir litla drenginn: »Cor reggio! Það
er enginn sem mun gera þjer mein«.
»Jeg-jeg vil ekki deyja, yðar hágöfgi«.
»Þú átt ekki að deyja. Segðu einungis
sannleikann, figlio mio, þá verða lög-
regluþjónarnir mjög góðir við þig«.
»Jeg veit ekkert«, mælti barnið snökt-
andi. »Pabbi er góður maður. Þeir sögðu
mjer að lögreglustjórinn væri dauður, en
jeg hefi ekki myrt hann. Jeg bara faldi
mig«.
»Hver sagði þjer að hann væri dauð-
ur ?«
»Það man jeg ekki«.
»Hver sagði þjer að fela þig?«
»Það man jeg ekki, Signore«.
Augun í Gino voru eins og í hræddu
veiðidýri og hann skalf eins og hrísla.
Það var aumlegt vitni, sem Blake kom
með inn á skrifstofu O’Neils og það leið
langur tími þar til þeir gátu fengið hann
til að segja nokkuð, en loks ljet hann
undan hinum tveimur vingjarnlegu mönn-
um, sem voru svo þolinmóðir yfir honum
og lygum hans, að hann sagði alt, sem
'hann vissi.
% *
*
Næsta morgun birtu blöðin fregnir um
handtöku 3 manna er viðriðnir voru
Donellymálið, og voru þær gerðar samkv.
framburði Gino Cressis. Síðari hluta
dagsins kom hinn ástúðlegi og áhrifa-
mikli Cæsar Maruffi í heimsókn til Blak-
es til þess að bera fram mótmæli.
»Signore, vinur minn,« hóf hann
máls. »Þjer og nefnd yðar beitir ítala
þessa bæjar hinu mesta ranglæti.«
»Hvernig« ?
»Nú þegar hata okkur allir. Við geturn
ekki gengið svo um götuna að við sjeum
ekki lítilsvirtir. Mennirnir bölva okkur
og börnin hrækja á eftir okkur. Það er
satt, að til eru vondir menn meðal vor,
Signore, en lítið á mig. Haldið þjer að
maður sem jeg. .«
»ó, þjer berið uppi alt það sem er heið-
arlegt og virðingarvert með samlöndum
yðar, hr. Maruffi. Jeg vildi einungis, að
þjer gætuð hjálpað okkur til að uppræta
þennan ófögnuð«.
Sikileyingurinn ypti öxlum. »Hjálp?
»Hvernig get jeg hjálpað«?
»Segið mjer alt, sem þjer vitið um La
Mafia, svo við getum gengið milli .bols og
höfuðs á fjelaginu. Hvert sem við snúum
okkur rekum við okkur á sama órjúfandi
þagnarveggijih «.
»Þeir vita hvað þeim er fyrir bestu.
Mig langai- ekki sjálfan til að komast í
kynni við rítinginn, Signore. Lífið er
sannarlega ánægjulegt og deyi jeg get
jeg ekki gift mig.
Hvað viljið þjer að jeg segi yður«.
»Til dæmis nafnið á Capo-Mafia« (for-
maður La Mafia).
»Haldið þjer að til sje Capo-Mafia«?
»Jeg veit það. Jeg veit meira að segja
hver það er«.
»Belisario Cardi? Ha! Það eru ekki
margir sem álíta að hann sje til«.
»Við trúum því báðir«.
»Ef til viíl. En jafnvel þótt jeg gæti