Sjómannadagsblaðið - 07.06.1964, Blaðsíða 55

Nýjungar í veiði- og
veiðarfæratækni
annarri hliðinni, en engin tanna-
för eða áverka hinumegin. Þegar
Michael var að glíma við þessa gátu,
datt honum í hug að draga nokkra
lýra mjög hægt. Jafnskjótt og hann
hægði á drættinum, jókst þunginn
á línunni mjög mikið, en breyttist
strax aftur, ef hann kippti í og dró
hraðar. Hann fann aldrei fullnægj-
andi skýringu á þessu fyrirbrigði,
en mér datt í hug að þarna hefði
risasmokkur verið að verki. Sé það
rétt, er nokkurn veginn víst að þeir
eru til þarna miklu stærri en hingað
til hafa veiðst á þessum slóðum.
Ég spurði einnig um háfinn, því
að ógrynni af honum hlýtur að vera
í flakinu. Michael sagðist gera ráð
fyrir að svo væri og bætti svo við:
„Það er ekki hægt að koma beitunni
niður til hans meðan bjart er á dag-
inn, en á nóttunni þarf maður að
hvíla sig eftir erfiði dagsins. Má af
þessum orðum ráða hvílík feikna
veiði er í flakinu.1)
Michael sagði að einu sinni hefðu
þau ætlað að vera úti alla nóttina og
reyna að veiða hafál. Strax og
dimmt var orðið beittu þau og
renndu til botns, en ákváðu svo að
láta liggja og sofna í nokkra tíma
áður en þau létu til skarar skríða.
En sólin var komin upp næsta
morgun þegar þau vöknuðu! Þau
mundu þá eftir línunni, sem var úti,
og fóru að huga að henni. Stöngin
og hjólið voru á sínum stað, en línan
var farin. Um nóttina hafði eitthvert
ferlíki tekið beituna, strikað út með
alla línuna, 300 metra, og slitið hana
við hjólið.
Þetta eru aðeins dæmi um það,
sem fyrir kemur á þessum djúpveið-
um, og margt fleira mætti nefna, eins
og t. d. þegar tannhvalurinn tók hjá
Michael og sleit af honum 800 metra
línu. Þá hitnaði hjólið svo mikið, að
hann gat ekki tekið á því.
Hún flýgur fiskisagan, og eins og
áður var sagt hópast sjóstangamenn
nú ár hvert til Kinsale á sumrin.
Hentugir bátar eru til leigu á staðn-
um og þaulkunnugir leiðsögumenn
taka að sér, að stjórna ferðum út
að flakinu.
— M. V. }>ýddi.
1) „Hafállinn er náttfiskur eins og vatna-
állinn, og fer í felur á daginn", segir Bjami
Sæmundsson í Fiskunum. — Þýð.
Síðastliðna áratugi hefur komið
æ betur í ljós, að nútíma tæknifram-
farir atvinnuveganna eru fyrst og
fremst háðar rannsóknastarfsemi,
sem rekin er í þágu þeirra. Þær stór.
þjóðir, sem mesta áherzlu leggja á
rannsóknir í þágu sjávarútvegsins
hafa hazlað þeim völl á sviði haf- og
fiskirannsókna, fiskiðnrannsókna og
síðast en ekki sízt veiðitækni- og
veiðarfærarannsókna. Hér á landi
Jakob ýakobsson fiskifræðingur.
annast Fiskideild Atvinnudeildar
Háskólans haf- og fiskirannsóknir,
Rannsóknastofa Fiskifélagsins hefur
með höndum fiskiðnrannsóknir, en
kerfisbundnar veiðitæki- og veiðar-
færarannsóknir eru hér ekki stund-
aðar, enda þótt ýmsir aðilar hér-
lendis hafi unnið talsvert að slíkum
rannsóknum. Brýn þörf er nú á, að
hér á landi hefjist öflug og vel skipu-
lögð starfsemi, er annist veiðarfæra-
og veiðitæknirannsóknir ásamt
miðlun hvers konar þekkingar og
nýjunga á þessu sviði. Þar eð fram-
farir eru örar, er hið síðasttalda
verkefni einmitt mjög mikilvægt.
Til þess að auðvelda slíka miðlun
þekkingar, er leiða megi til aukinna
fiskveiða í heiminum, hefur mat-
væla- og landbúnaðarstofnun Sam-
einuðu þjóðanna (FAO) haldið tvö
veiðarfæraþing. Hið fyrra var haldið
í Hamborg árið 1957 og fjallaði um
hvers konar vitneskju um nýtízku
veiðitækni og veiðarfæri, efni þeirra,
framleiðslu og notkun. Annað veið-
arfæraþingið var haldið í London á
s.l. ári. Tilgangur þess og svið var
nokkru þrengra en hins fyrra og
fjallaði um þrjú meginviðfangsefni:
1. Efni í veiðarfæri. 2. Veiðarfæri
og veiðiaðferðir og 3. Veiðarfæra-
rannsóknir.
Undirritaður átti því láni að fagna,
að eiga þess kost ásamt allmörgum
íslenzkum útvegsmönnum og full-
trúum Fiskifélags Islands, að taka
þátt í störfum þingsins, og er mér
ljúft og skylt að kynna þau lesend-
um Sjómannadagsblaðsins, en þar
sem of langt yrði að rekja hér alla
þrjá verkefnaflokka þess, hef ég
kosið að skýra frá því helzta, sem
íslenzkir lesendur hefðu áhuga á af
því, sem fram kom um annan verk-
efnaflokkinn:
Veiðarfæri og veiðiaðferðir.
1. Skuttog.
Lagðar voru fram 3 ritgerðir á
þinginu um skuttog og spunnust um
þær allmiklar umræður. Kom öll-
um ræðumönnum saman um, að
skuttog hefði marga kosti umfram
síðutog. Hér nægir að nefna, að
skuttogarar geta verið miklu stærri
og borðhærri en hentugt getur tal-
izt að hafa síðutogara. Þá er auð-
veldara að koma fyrir fiskvinnslu-
vélum í skuttogurum og vinnan ofan
þilfars er þar að jafnaði miklu minni
en á síðutogurum, m. a. vegna þess
mismunar, sem er á byggingarlagi
þessara skipa. Stórir skuttogarar
hafa á ýmsa fleiri vegu sannað svo
kosti sína á s.l. hálfum áratug, að
smíði stórra síðutogara er nú að
mestu eða öllu leyti hætt. Nokkru
öðru máli gegnir um lítil togveiði-
skip. — Fyrirkomulag þeirra er
meira í deiglunni heldur en fyrir-
komulag stórra skuttogara.
Miklar umræður urðu um svo-
kallaða Ross Daring tilraun, sem
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 41