Sjómannadagsblaðið

Árgangur

Sjómannadagsblaðið - 07.06.1964, Blaðsíða 37

Sjómannadagsblaðið - 07.06.1964, Blaðsíða 37
Fastheldni R e g I u s e m i Það er föst regla að á hverjum fimnitudegi, á mínútunni kl. 4 e. h. leggur eitt af skipum Union Castle line af stað úr höfn frá Southamp- ton með farþega og póst áleiðis til Cape Town og austur Afríku hafna. Út af þessari reglu hefir verið brugðið aðeins þrisvar sinnum, en það var meðan Búastyrjöldin stóð yfir og fyrri og síðari heimsstyrjöld, að öðru leyti hefir þessari siðvenju verið fast fylgt í rúma öld. En auk þessara vikulegu ferða til Cape Town, heldur Union Castle skipafélagið uppi hálfsmánaðarlegum ferðum frá London suður um Afríku og upp með austurströndinni. Myndin er af Kenya Castle úti fyrir Cape Town á leið austur um Afríkti. vinda, og langt til landsins, langar mig komast þangað. Unn, þó að kyssa kunni, kaldrifjuð bréytist aldrei. Kvæði Einars Páls Jónssonar „Haf“ lýsir því fagurlega og eftir- minnilega, hve mikil ítök það á í huga hans, og dvaldi hann þó lang- vistum, eins og þeir skáldbræður hans Þorsteinn og Kristinn, í Winni- pegborg, inni í miðjum og víðfeðm- um sléttum Kanada. Þessi eru upp- hafserindi kvæðisins: Fagra bjarta, breiða haf, — brúað sólargeisla staf. Alla leið, sem augað sér, ertu líkt og slípað gler. I þér speglast heiðishátt himinhvolfið djúpt og blátt. Líkt og bæn frá barnsins sál birtast mér þín Huldumál. Snemma unglings andi minn yndis naut við barminn þinn. Með eldi fyllta farmannsþrá eg flúði þínar náðir á. í síðari erindum kvæðisins verður hafið skáldinu táknmynd lífsins, og er sú algenga samlíking þar færð í orðhagan og markvissan búning. Verða hér ekki að sinni tekin fleiri dæmi um sævarljóð eða sævar- lýsingar í kvæðum vestur-íslenzkra skálda, en slík ljóð eru hreint ekki ómerkur þáttur í skáldskap þeirra, og jafnframt glöggt vitni þess, hve fasttengd þau skáld eru íslenzku æskuumhverfi sínu, ættemi og erfð- um. Okkur heimaöldum Islendingum, sem ævidvöl eigum utan ættjarðar- stranda, verður eigi hugsað til hafs- ins, sem umlykur ættland vort og sett hefir sitt sterka svipmót á sál okkar og hugsun, að okkur verði eigi samtímis rík í huga minningin um íslenzka sjómenn, og tekur það ekki sízt til okkar. sem sóttum sjó- inn fyrir ströndum þess á yngri ár- um. Og þegar ég minnist mikilvægs hlutverks sjómannanna íslenzku í starfslífi þjóðarinnar, hljóma mér í eyrum eftirfarandi orð hins ágæta æskulýðsleiðtoga, séra Friðriks Frið- rikssonar, sem hann sagði einu sinni við okkur unga menn á fundi í KFUM í Reykjavík, en þau voru á þessa leið: „Munið það, hvert sem leið ykkar liggur, að þið eruð lif- andi fánar Islands.“ Þau orð hafa mér aldrei úr minni liðið. Islenzkir farmenn mega vel leggja sér þau orð á minni. Þau minna kröftuglega á ábyrgðina, sem fylgir því að vera Islendingur, og ekki sízt í útlönd- um, þangað sem leiðir íslenzkra sjó- manna liggja oftar og víðar en flestra annara landa þeirra. Vitanlega tekur þetta til allra ís- lendinga, sem leggja leið sína til ann- ara landa, og erlendis dvelja, og þá um annað fram til okkar Islendinga vestan hafs. Þetta skildi Stephan G. Stephansson manna bezt, og því segir hann í þróttmiklu hvatningar- kvæði sínu „Móðurmálið“: Og orð þín þarf hér eggjan-sterk, því oss er skipað mikið verk: Við fósturlandsins frægðarstarf, með föðurlandsins sæmd í arf, af höndum inna æviþraut, með alþjóð fyrir keppinaut. Þetta á einnig sérstaklega við um íslenzka sjómenn, því að hvort held- ur er við veiðar sínar á hafi úti eða í erlendum höfnum, þá starfa þeir eða eru, beint og óbeint, „með alþjóð fyrir keppinaut“, eins og skáldið orðar það frumlega og á eftirminni- legan hátt. Minnugir þeirrar ábyrgðar, sem á okkur hvílir sem Islendingar, hvar sem við erum í sveit settir, skulum við taka höndum saman yfir hafið og strengja þess heit, að halda sem hæst á loft og bera sem lengst fram til sigurs fána íslenzks manndóms og hins fegursta og göfugasta í hug- sjóna- og menningararfi vorum. I þeim anda sendi ég, sem gamall starfsbróðir, ykkur íslenzkum sjó- mönnum kærar kveðjur konu minn- ar og mínar. I júníbyrjun liggur leið okkar austur loftin blá á fornar slóðir, heim í hina „nóttlausu vor- aldar veröld, þar sem víðsýnið skín“. Hittumst þar heil á Sjómannadaginn 7. jum. SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 23
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Sjómannadagsblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.