Sjómannadagsblaðið

Árgangur

Sjómannadagsblaðið - 07.06.1964, Blaðsíða 29

Sjómannadagsblaðið - 07.06.1964, Blaðsíða 29
að nema á einn veg! En við skulum gera þeim það dýrkeypt!“ Að samanlögðu munu þjóðverj- arnir hafa varpað um fjörtíu þung- um sprengjum að skipinu — einni, fjórðu hverja mínútu. Miðun þeirra var mjög góð, því að minnsta kosti tíu sprengjur féllu nákvæmlega á þann stað sem skipið hafði verið, ef Yaroshenko skipherra hefði ekki tekizt að gjöra nógu eldsnöggar ráð- stafanir til þess að sveigja skipið undan. í rökkurbyrjun, þegar tunglið var að koma upp féll síðasta sprengjan langt frá á stjórnborða. Tíu eða fimmtán mínútum áður höfðum við með ánægju horft á eina Heinkel- vélina steypast brennandi í hafið í dvínandi dagskímunni. Nóttin færðist yfir, tunglið reis hátignarlega og hljóðlega yfir him- inbogann, öll skothríð hljóðnaði. Við vorum að nálgast Sevastopol. Skarp- ar útlínur skipsins endurspegluðust sem dökkir skuggar á haffletinum í tunglsbirtunni. Um það bil út af Balaclava hrópaði varðmaður: „Tundurskeytabátur á bakborða.“ I myrkri er ekki hægt að sjá tund- urskeyti á ferð og því ekki hægt að forða sér undan því. Við biðum í eftirvæntingu, en það kom engin sprenging. Ef til vill hefir tundur- skeyti misst marks. Tashkent brun- aði áfram á fullri ferð. Það varð ekki vart fleiri tundurskeytabáta. I tunglsljósinu sáum við framund- an rönd af klettóttu landi, sem öll sovétþjóðin hugsaði til með aðdáun og þakklæti. Eg veit hvað Sevasto- pol er lítill hluti af öllu styrjaldar- svæðinu, en ég furðaði mig ennþá meira, þegar ég horfði í land frá sjónum — hvað þetta var lítill blett- ur í örlagaríkri baráttu. Þegar skipið var lagzt við hafnar- garð og vélar þess stöðvaðar heyrð- um við strax þungar drunur af sam- felldri fallbyssuskothríð í fjarlægð. Það var niðurinn frá fallbyssuskot- hríðinni í Sevastopol í júní 1942! Yaroshenko skipherra yfirgaf ekki brúna. Raunverulega stóð orustan áfram. Þetta var aðeins annað stig hennar. Skipi okkar var lagt, þar sem enginn hefði fyrir styrjöldina látið sér detta í hug, að leggja skipi eins og Tashkent og enginn skipstjóri í veröldinni hefði vogað að láta skip sitt í. Við urðum að losa farangur og menn og taka í staðinn særða menn, konur og börn. Og þetta varð að ger- ast allt á örstuttri stund, til þess að komast aftur af stað meðan myrkur var. Skipherrann vissi að Þjóðverjarn- ir myndu bíða eftir okkur þegar birti af morgni, að flugvélar hlaðnar sprengjum væru nú þegar tilbúnar til árása. Ekki hábölvað og vonlaust ef það væru Heinkel-vélar, en hvað myndu verða örlög okkar ef tund- urskeytavélar kæmu? Skipherranum var Ijóst, að það var alveg sama hvaða stefnu hann reyndi að velja frá Sevastopol, Þjóðverj- arnir myndu finna okkur og gera sitt ýtrasta til þess að tortíma skip- inu. Eg horfði á skipherrann ganga um í brúnni á meðan hann fylgdist með störfunum, andlit hans var alvöru- þrungið. Um hvað var hann að hugsa þegar hann horfði á hina minna særðu styðja og bera þá sem meira voru særðir, mæður bera sofandi börn sín á handleggnum og halla þeim að brjóstum sér. Allt þetta fór fram þegjandi og hljóðalaust en hratt og allar fyrirskipanir gefnar í lágum hljóðum. Skipið var losað og lestað aftur á tæpum tveim klukkustundum. Um tvö þúsund manns höfðu komið um borð. Flestum varð ósjálfrátt litið upp í brúna þar sem skipherrann gekk um þögull og hugsandi. Vasili Yaroshenko var vel ljóst hvaða ástand myndi skapast þegar slíku skipi væri sökkt á sjó. Hann hafði áður verið skipstjóri á litlu herskipi, sem sökkt hafði verið með sprengju úti á rúmsjó. Nokkrir fór- ust strax, Yaroshenko særðist hættu- lega ,skipið sökk á örskömmum tíma, en það tókst að bjarga meiri- hluta skipverja. En það voru engir farþegar með í það skipti. Nú voru farþegar margfalt fleiri en skipverjar — konur, börn og særðir menn. Nú varð að bjarga skipinu undan öllum árásum eða sökkva með því til botns. Klukkan tvö um nóttina var Tash- kent ferðbúinn og lagði í skyndi af stað frá Sevastopol. Tashkent tókst ]>rátt fyrir miklar árásir að komast heilu og höldnu yfir til meginlandsins, en Eugene Petrov féll fyrir sprengjubrotum ásamt nokkrum félaga sinna ,svo frásögn hans af ferð- inni til baka varð aldrei skráð. (Úr Great Sea Stories, þýð. H. J.) SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 15
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Sjómannadagsblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.