Sjómannadagsblaðið

Árgangur

Sjómannadagsblaðið - 07.06.1964, Blaðsíða 28

Sjómannadagsblaðið - 07.06.1964, Blaðsíða 28
Orustan um Sevastopol Eftir Eugene Petrov Tundurspillirinn Tashkent hafði fengið fyrirmæli um að brjótast í gegnum herkvína til Sevastopol, flytja þangað hergögn og hermenn og taka til baka konur, börn og særða menn. Það þýddi að tvíbrjóta um- sátrið. Þann 26. júní lagði hinn blámálaði tundurspillir af stað frá herskipalæg- inu. Það var varla hægt að hugsa sér verri kringumstæður til slíks verkefnis. Sólin skein björt og hrein frá skýlausum himni, sjórinn var rennisléttur eins og spegilflötur. Eg heyrði einhvern í brúnni segja: „Þeir ráðast á okkur undan sólu.“ En allt var hljótt og rólegt all langan tíma eftir að lagt var af stað. Ekkert truflaði kyrírðina þennan sólheita og fagra sumardag. Það var undarlegt að virða Tash- kent fyrir sér í þessari ferð. Ef ein- hver hefði árinu áður sagt sjómönn- unum — sem elska sitt fagra skip eins og hestamaðurinn gæðing sinn — að þeir ættu að sigla svona útlít- andi herskipi, hefðu þeir hlegið inni- lega að slíkri hugmynd. Öll dekk, gangar og skonsur voru troðfull af kössum, pokum og pinklum, svo enginn gat látið sér detta í hug, að þetta væri tundurspillirinn Tash- kent, fegursta og hraðskreiðasta skip Svartahafsflotans, heldur væri hér um að ræða þunglestaðan flutn- ingakláf. Farþegar í hundraðatali á 14 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ herskipi. Gat nokkur látið sér detta slíka fjarstæðu í hug? En rússneska þjóðin hefir af reynslu margra styrjalda vanizt af því að undrast yfir hinu óeðlilega. Sjómennirnir gerðu sér grein fyrir því, að kassarnir, pokarnir og pinkl- arnir voru lífsnauðsynjar til þeirra sem vörðu Sevastopol fyrir árásum óvinahersveita og farþegarnir voru Rauða hers menn, sem áttu að taka þátt í örvæntingarfullri baráttu þeirra sem vörðu borgina svo hetju- lega gegn ofurefli. Aðkomumennirnir voru strax eins og heima hjá sér. á dekkinu. Sjó- mennimir virtu fyrir sér Rauða hers mennina — Síberíumenn, sem aldrei áður höfðu séð sjó — hraða sér að koma fyrir hríðskotabyssum aftur og fram á skipinu og raða sér á byssurnar viðbúnir að skjóta í all- ar áttir. „Þetta eru ernir, sem við erum að flytja,“ sögðu þeir, og strax mynd- aðist órjúfanleg samstaða milli sjó- manna og Rauða hers mannanna eins og þeir hefðu alizt upp saman. Klukkan 4 um eftirmiðdaginn hljómuðu viðvörunarmerki. Þýzk eftirlitsflugvél sást hátt á lofti. Hættumerkið hljómaði stöðugt og skerandi og verkaði eins og verið væri að draga fínan koparþráð gegn- um hjartað. Loftvarnabyssurnar geltu í gríð og erg. Njósnarvélin hvarf út í himinblámann og sól- skinið. Nú störðu hundruð augna til himins með sjónauka í allar áttir, ratsjár og mælitæki leituðu í allar áttir af margföldu kappi. I dauða- þögn keyrði skipið af fullri ferð í áttina að hinu hættu vafða takmarki. Orustan hófst klukkustund síðar. Við bjuggumst við árásum tundur- skeytaflugvéla, en þess í stað komu langfleygar Heinkel sprengjuflug- vélar. Þær komu í röð hver á eftir annarri undan sól og þegar þær voru komnar beint yfir skipið slepptu þær hinum þungu sprengjum sínum. Mér fannst þær gera þetta hægt og letilega. Nú var árangur ferðarinnar, örlög skips og manna í hendi eins manns. Stjórnanda Tashkent, Vasili Yaros- henko, maður af meðalhæð, þétt- vaxinn, svarthærður, með þykkt, svart efrivararskegg, hreyfði sig ekki úr brúnni. Hvíldarlaust gekk hann um brúna bakborða til stjórnborða, stöðugt horfandi til lofts. A broti úr sekúndu komu fyrirskipanir frá hon- um skýrri og sterkri rödd: „Hart í bak!“ „Hart í bak,“ svaraði maðurinn við stýrið. A hverju augnabliki frá því að or- ustan hófst, sveigði hinn hávaxni, bláeygði stýrimaður hjólið sem hann hafði hönd á, með eldsnöggum hand- tökum. Augnablik — sem í há- stemmdum skáldsögum væri talin eilífð — leið. Hvítir vatnsstrókar risu hátt í loft við hlið skipsins og fyrir aftan það og framan með sprengjubrotum í allar áttir. „Sprenging á stjórnborða,“ til- kynnti varðmaður. „Skjótið,“ hrópaði foringinn. Orustan stóð í þrjár klukkustund- ir nær óslitið. Meðan nokkrar Hein- kel vélar héldu uppi sprengjukasti, fóru aðrar og sóttu nýja sprengju- farma. Við þráðum myrkrið eins og maður í eyðimörku dropa af vatni. A brúnni gekk Yarcshenko hvíld- arlaust fram og til baka, horfandi eldsnöggum hreyfingum í allar áttir til lofts. Hundruð augna fylgdu hon- um ósjálfrátt eins og hann væri furðuvera. Eitt skipti sem ég horfði á hann ganga fram hjá, sá ég hann nísta tönnum og heyrði hann tauta. „Þessi djöfulgangur getur ekki end-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Sjómannadagsblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.