Sjómannadagsblaðið - 26.05.1968, Blaðsíða 55

liafði dregiS steindauða trossu, að hann
sneri sér að mér og sagði:
•—- Ég fer með þetta helvítis drasl
bara uppí fjörur. Það er það minnsta að
mennirnir geti verið í skjóli við að draga
þetta fisklaust... Það sýnist nóg á þá
lagt, að þeir hafi ekkert fyrir streðið...
þó að þeir standi ekki í pusandi ágjöf og
látum líka...
Hann hélt síðan upp undir land, ör-
grunnt og lagði þrjár trossur.... Maður
getur þá haft eitthvað til að dudda við,
þegar ekki er hægt að vera frammi á
djúpinu.
Honum hafði einu sinni lánazt þetta
vel, sögðu karlarnir mér. Þá hafði hann
séð framá hvassa og þráláta norðanátt,
og fleygði netunum í skjóli við nesið,
og fékk þar hundrað tonn, án þess að
nokkur annar bátur fengi ugga, því að
þeir áttu net sín dýpra og gátu ekki at-
hafnaÖ sig þar vegna veÖurs.
Eins og fyrr segir voru flestir um
borð Vestfirðingar. Allir embættismenn-
irnir, skipstjórinn, stýrimaÖurinn, vél-
stjórinn og kokkurinn. Og svo var Síð-
asti Geirfuglinn úr Jökulfjörðunum og
herra Þorskfjörð, en það reyndist erfitt
að staÖsetja uppruna hans nákvæmlega,
en hann tilheyrði þó örugglega kjálkan-
anum. Þetta var ungur maður og kom
vel fyrir, en þótti hæglátur og stýrimað-
urinn sagði, að sér fyndist hann eyða
oft fulllöngum tíma í vangaveltur um
það, hvort hann ætti að taka með báðum
höndum á netinu eða láta aðra duga.
Herra Þorskfjörð var fyrirgefið þetta
hæglæti, sökum annars ágætis, enda
töldu þeir sem dýpst köfuÖu, að þetta
seinlæti myndi stafa frá uppeldinu, og
hefði herra Þorskfjörð umgengist held-
ur mikið hinar hæglátu skepnur, kýrn-
ar.
Það var líka svo, að þó að handtök
herra Þorskfjörðs væru hæg, voru þau
örugg. Hann blóÖgaði að vísu ekki
nema einn fisk meðan stýrimaðurinn
blóðgaði tíu, en þessi eini var líka vel
blóÖgaður. Margir eru þarna röskleika
menn um borð, og stýrimaðurinn
víkingsmaður. —- Kokkurinn er sóma-
kokkur, af því hef ég reynslu, en mér
var sagt, að vélstjórinn væri hinn ágæt-
asti maður í starfi.
Vinnudagurinn er langur. Það er
dregið stanzlaust frá því snemma á
morgnana og framá kvöld. Mér sýndist
það rétt, að þessir menn væru ekki of-
haldnir af kaupinu sínu miÖaö við þá
vinnu, sem þeir inntu af höndum og
þá vosbúð og slysahættu, sem vinnu
þeirra er samfara. Hann var tregur í
þessum róðri, fimm tonn eða svo fyrri
daginn og ef þeir hafa, hásetarnir, 100
krónur úr tonninu, hafa þeir haft upp
um 500 krónur fyrir stanzlausa vinnu
frá því kl. 5 um morguninn eða nítján
tíma, og því haft rúmlega tuttugu og
fimm krónur á tímann að jafnaði. Þeir
áttu þær krónur.
Það hlýtur að vera skilyrðislaus krafa,
ekki einasta sjómannanna sjálfra, held-
ur allra sannsýnnra manna, að sjómenn
beri meira úr býtum og fái stærri hlut
af tekjum þjóðarinnar en þeir gera.
lSLENDINGAR
OG HAFTÐ
Sýningin hefsl í Laugardalshöllinni 25. maí og stendur til 11. júní. — Þar
gefst mönnum kostur ó að kynnast íslenzkum sjóvarútvegi, hinum mörgu,
ólíku þáttum hans og þeirri margvíslegu þjónustu, sem honum er veitt á
sjó og landi.
Enginn, sem ann þessum undirstöSuatvinnuvegi þjóSarinnar og vill skilja
starfsemi hans til hlítar, má undir höfuS leggjast aS skoSa sýninguna.
Sýningin „ÍSLENDINGAR OG HAFIÐ" er æviníýri líkust.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 41