Sjómannadagsblaðið - 26.05.1968, Blaðsíða 39

Frá fclagsfundi S. R. árið 1956.
annafélags Reykjavíkur
ur í Stýrimannaskólanum. Það er engum
vafa bundið, að mikil hrifning hefir ríkt
á fundi þessum. Hann stóð til miðnættis,
og að honum loknum gengu 30 skútu-
menn þaðan fylktu liði niður Skóla-
vörðustíg frá veitingahúsinu Geysi, þar
sem fundurinn var haldinn. Þeir sungu
hinn magnaða uppreisnarsöng: „Vei
þeim fólum, er frelsi vort svíkja." — Það
kemur nútímamönnum ef til vill undar-
lega fyrir sjónir, að skútumennirnir
skyldu velja Islendingabrag Jóns Ólafs-
sonar fyrir hersöng í fyrstu orustunni í
stéttastríði íslenzks verkalýðs. Því kvæð-
ið frá hendi höfundar var herhvöt til
þjóðarinnar allrar gegn erlendri kúgun.
Hins vegar áttu sjómennirnir sjálfir
engan hersöng og þekktu þá ekkert til
sósíalisma eða stéttabaráttu erlendis. —
Reykjavík var á þeim tíma lítill bær, þar
sem embættismenn og kaupmenn (sum-
ir hálfdanskir) réðu öllu. Margir þeirra
voru deigir í sjálfstæðisbaráttunni, eink-
um kaupmenn, sem oft voru einnig út-
gerðarmenn og þá um leið vinnuveit-
endur sjómanna. — í verki viðurkenndu
útgerðarmenn félagið sem samningsað-
ila, þar eð það komst að samkomulagi
við útgerðarmenn fyrir milligöngu skip-
stjórafélagsins Öldunnar, enda þótt
margir útgerðarmenn vildu ekki vita af
tilveru þess.
Um og eftir aldamót virðist stjórn-
málaáhugi hafa farið vaxandi meðal fé-
lagsmanna. Ein helzta framkvæmd Bár-
unnar var bygging samkomuhúss í
Reykjavík, er var fullgert árið 1900 og
nefndist Bárubúð.
A síðasta áratug fyrir fyrri heims-
styrjöld hófst hér hin mesta og hrað-
skreiðasta atvinnubylting í sögu lands-
ins, með tilkomu togara og vélbáta. —
Þegar leið að styrjöldinni tók þilskipa-
útgerð mjög að dragast saman. Sjómenn
sóttust mest eftir vinnu á togurunum,
þar sem kjör voru betri. En um þetta
leyti voru Bárufélögin svo að segja úr
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 2S.