Eimreiðin - 01.09.1922, Blaðsíða 20

212
BLÓMIN OG VEÐRIÐ
eimreiðin
Já, blessuð litlu blómin, þau eru ekki eins illa stödd eins
og okkur sýnist, þegar stormurinn og regnið kemur. Þau hafa
lært af lífinu og reynslunni, að vera við þessum öflum búin.
Stöngullinn þolir sveigjuna, hann bognar, en brotnar ekki; en
það er heldur ekki hann, heldur blómið sem vandfarnast er um.
Allir þekkja fífilinn, hvað hann er kátur og hlær út undir
eyru þegar sól skín í heiði; en í stormi og regni fer af hon-
um brosið, blómblöðin sem hafa teygt sig út og sveigt sig
niður sem mest þau máttu til þess að geta tekið á móti sem
flestum sólargeislum, þau fara þá að rísa eins og þau væru
öll á hjörum, og Ieggjast svo saman á endanum að varla sér
í blómið fremur en í andlit á manni, sem steypt hefir yfir sig
lambhúshettu; og þegar fífillinn hefir þannig lokað hjá sér
sveigir hann oft stögulinn upp við blómið, svo að það sama
sem stendur á höfði, og getur þá regnið ekki gert því neitt
mein. En það eru fjölda mörg önnur blóm sem haga sér líkt
þessu, og er bæði lærdómsríkt og gaman að veita þessu
eftirtekt. —
Það var þarft verk af Guðm. Finnbogasyni að safna saman
vísbendingum þeim, er húsdýr og ýmsir fuglar, samkvaemt
reynslu og eftirtekt gamla fólksins, gefa um veður og veðra-
brigði. Það má búast við að eftirtekt á slíku fari minkandi
og hverfi kanske alveg úr sögunni, fyrir handhægari tækjum
og áreiðanlegri til að skygnast inn í huga veðráttufarsins, sjá
»hvað hann ætlar að gera«. Og þá er gott að etga aðgang
að þessum »framliðna fróðleik« á einum stað. En því ekki að
taka blómin með?
Til sveita eru nú víða á síðari árum komnir loftþyngdar-
mælar; er oft á þá horft bæði vetur og sumar; þykja þeir víða
búmannsþing, og er af sumum allmikið litið upp til þeirra,
enda koma þeir einatt að notum, einkum er áhlaupaveður eru
í aðsigi. Eg veit dæmi til þess, að sent var iðuglega langar
leiðir á þann bæ, er fyrst kom loftþyngdarmælir á í sveitinni
til þess eins að vita hvernig hann stæði eða hvað hann segði-
Það getur verið að fólk, sem lítið er í afkomu Iífi sínu háð
veðráttunni brosi að þessu, að senda langar leiðir til þess
eins að vita hvernig mælirinn stendur, en í sveitum og bú-
skapnum skiftir veðrið svo miklu. Það þykir ekki gáfumerki