Eimreiðin - 01.09.1922, Page 17

ElMREIÐIN
REVKjAVÍK
209
Er værast heimað-horfin för
og höfn þín er að skuggsjá gjör,
og siglutré á hverjum knör
í kveldsins myrkvið grær,
og sérhver hafin veifa í vör
með vængnum dökkva slær.
En út’ um Ijósu-lofta stig
um lágnótt sólin teygir sig
um bládjúps blæva-ró,
og geislar auga inn á þig
til Esju af Snæfells snjó.
Þó hinar fái frægra orð,
sem fleiri unnu barnamorð,
en hafa völd um stærri storð,
þar stattu vaxtaminst,
sem allsnægjan er yfirborð
en o’n á skortinn grynst.
A ríkis-borga breiða -stig,
í blindri ös, mig dreymir þig
og finst eg fari þar
sá eini er þekki sjálfan sig,
í samki þvögunnar.
Svo eigðu, frjáls um aldurinn
þín uppleit fjöll og hafdýpin,
og veröld fyrir vöxtinn þinn
eins víða og lönd og sjór!
Og leiddu um sveitir út og inn
hvert afl, sem betur fór,
með svifrúm fyrir karl og kvon
og kjördóttur og fósturson,
sem hækkar heima-rór,
og hverja þína þroska-von!
svo þú sért meira en stór.
■sh '22.
14