Eimreiðin - 01.09.1922, Blaðsíða 11

eimreiðin
UPPELDI OG SKÓLAR
203
í fljótu bili, að mjótt sé á muninum á þessari aðferð og þeirri,
er eg nefndi annað stigið, en sannleikurinn er sá, að munur-
inn er allmikill í framkvæmdinni.
Það er nú trúa mín, að með því að taka eina námsgrein
fyrir í einu, sé auðveldara að fá börnin til að taka á af al-
efli. Það á mikinn þátt í að tefja framför andlegs þroska
barna, að kringumstæðurnar, sem þau búa við, gefa þeim ekki
ráðrúm til þess að festa hugsunina við eitt efni og hugsa
djúpt. Því meiri hrærigrautur, sem er á hugmyndunum, sem
barnið tekur við, og því fleiri sem hugmyndirnar eru á sama
fíma, því síður hefir barnið tækifæri til að hugsa. Því meira
sem hugsuninni er dreift, því grynnri verður hún. Þetta atriði
skýrir það, hvers vegna sveitabörn virðast hafa dýpri og afl-
Weiri hugsun, en aftur á móti seinlátari og þyngri í vöfunum
etr kaupstaðarbörn, og þá um leið að skilningur þeirra á Iíf-
mu og daglegum hlutum er oft þroskaðri en kaupstaðarbarna.
Eg geri ráð fyrir, að kennarinn semji áætlun um það, hve
rmkið verði tekið fyrir um hvern hálfs mánaðar tíma, en setji
alls ekki fyrir frá degi til dags. Notar hann suma tímana til
frásagnar og útskýringar, en aðra til þess að láta börnin
rannsaka og álykta. Lætur hann þau sjálf finna villur sínar
með eigin rannsókn í öllu, sem við verður komið.
Próf vil eg hafa á hálfs mánaðar fresti af mörgum
ástæðum. Með þeim hætti er náminu skift í stutta áfanga, og
9erir það starfið barninu auðveldara. Prófið er æfing fyrir
barnið í því að láta í ljós hugsanir sínar. Prófið sýnir betur,
kvað er orðið barnsins eign af því, sem það nam, en dagleg
Vfirheyrsla. Nauðsynlegt er að prófa oft, því að þá er prófið
uPprifjun, en þörf er að rifja oft upp, ef gagn á að vera að.
Prófin hugsa eg mér með nokkru öðrum hætti en nú er
Venja. Tel best, að þau séu sem fjölbreyttust. Skyldi ýmist
Prófa munnlega eða skriflega, og taka þá tillit til framsetn-
Ingar, bæði í máli og riti. Vrði þá prófið einnig óbeinlínis
Próf í móðurmálinu. Velja ætti spurningar á ýmsa vegu, ýmist
bannig, að öll gerðu grein fyrir því sama skriflega, eða að
hvert barn mætti sjálft velja sér prófefni úr því, sem haft
hefði verið til meðferðar þann hálfa mánuðinn, og fengju þau
ká áð vita það með t. d. tveggja daga fyrirvara. Kæmi þá í