Eimreiðin - 01.04.1925, Qupperneq 53

EIMREIÐIN
SIQ. KR. PÉTURSSON
149
S^ærsta í hinu smæsta og er í ríkum mæli gæddur undrun
°2 forvitni heimspekingsins og vísindamannsins. En laus er
hann
v'ð allan þekkingarhroka, og er því altaf að læra. —
r®ðimenn ýmsir og vísindamenn verða oft þvergirðingslegir.
mn9 þeirra, þó hún sé oft og einatt mjög takmörkuð,
^®rður að nokkurskonar múrvegg, er geislar nýrrar þekkingar
mast ekki í gegnum. Innan þessa múrhrings takmarkaðrar
Kingar hafast þeir við og hvíla þar á svæfli ímyndaðrar
ans auðlegðar sinnar og ógeðslegrar sjálfsánægju. Fyrir
mnrinn halda þeir að sé ekki neitt, eða að minsta kosti
, ert rannsóknarvert. Sigurður Hristófer er ákaflega andlega
°S ^ur slíkum mönnum.
^ fið 1909 verður að teljast merkisár í sögu guðspekinnar
, a landi. Þá er það, að Sigurður tekur að kynna sér
,Ssa nierku fræðistefnu. Þar fékk göfugt og merkilegt mál-
1 9öfugan og merkilegan brautryðjanda. Sigurður var »út-
p 10 ker«, eins og komist er að orði um Sál frá Tarsus í
°stulasögunni, til að bera hinar hreinu og heilnæmu lindir
sPef<innar fram fyrir lýðinn. Frá þessum tíma hefur hann
q nær eingöngu helgað sig hinum guðspekilegu fræðum.
^ 2 á þv; Sviði hefur hann ekki legið á liði sínu. Þar hefur
atln afkastað svo miklu starfi, að að eins nánustu kunningjar
^ s 2eta gert sér fullkomna hugmynd um það. Náinn vinur
aj3ns einn skrifar mér á þessa leið um hann: »Hann er fullur
UaPpi fyrir hönd guðspekistefnunnar. Honum er metnaðar-
, / að hún sé eigi lítilsvirt, en haldi hvarvetna velli. En
rir hönd sjálfs sín er hann svo laus við metnað, að fáir
nu honum líkir um það. Ég býst við, að honum stæði ger-
j e93 á sama, þótt enginn í veröld vissi, að Sigurður Kristó-
er til. Gengi og sæmd guðspekistefnunnar er honum fyrir
bett U vir^is*’ a® stðrf hans öll og erfiði sé miðað við
a e’tt. Hann spyr æfinlega fyrst, hvað guðspekistefnunni
sé^k að beztu haldi, en aldrei um hitt, hvað honum sjálfum
fæ9ilegast og ljúfast að gera, og því síður um það, hvað
ö 9æti álitsauki fyrir hann. Ef einhver vill kynnast manni,
roi-nar sér gersamlega fyrir hugsjónir og meðbræður, þá