Eimreiðin - 01.04.1925, Qupperneq 94

190 RITSJÁ EIMREl£>lK
málfræðinga, og er sjálfsagt fyrir alla, sem leggja stund á íslenzka niál
fræði, að kynna sér bók þessa.
Manndáð heitir bók eftir C. Wagner, sem ]ón sái. Jakcobson þý^Ir
en Bókaverzlun Sigfúsar Eymundssonar gaf út á síðastliðnu vori. Er her
aðeins minst á bók þessa til þess að vekja eftirtekt manna á henni,
hún er ágæt og á skilið að fá mikla útbreiðslu. Þýðandinn hefur tilein^
að hana æskulýð íslands, og fyrir æskulýðinn er hún fyrst og fren,sl
samin. Áður hafði Jón Jacobson þýtt Einfalt líf eftir sama höfund, oS
kom sú þýðing út 1912. Manndáð er kenslubók í skapgerðarlist, f11'1 3
hollum ráðleggingum og göfugum hugsjónum. Höfundurinn vill brem13
það inn í vitund vora, að þrekið, ekki aðeins líkamlegt, heldur os an^
legt og siðferðilegt þrek, sé það aflið, sem maðurinn þarfnist um franl
alt, til þess að lifa. Þrekmönnunum er lýst í einkunnarorðum fyrsta ka^3
bókarinnar, sem tekin eru eftir Victor Hugo:
Þeir, sem lifa, það eru þeir sem glíma. Það eru þeir, sem í heila
hjarta eru gagnteknir af sterkum ásetningi, þeir, sem fyrir há örlög kl>fr3
upp á hrjóstuga tinda, þeir, sem ganga hlustandi, hrifnir af göfgu
marki, hafandi sífelt fyrir augum, nótt og nýtan dag, annaðhvort eitthver'
heilagt starf eða einhverja göfuga ást.
Enduvnýjun æskunnar og æfisögubrot eftir Frederic W. H. Mv'erS’
sálarrannsóknamanninn fræga, hefur Jakob Jóh. Smári íslenzkað, °S er
bókin prentuð í prentsmiðjunni Acta, en ekki sést hver útgefandinn er'
Er þetta saga í ljóðum af pílagrímsför Ieitandi sálar, ásamt æfisögu h°f
undar, eftir sjálfan hann. Þýðingin er gerð af vandvirkni. Þá er og
komin út í Winnipeg þýðing á kappræðu þeirri um sannindi spíriti5”'
ans, sem háð var í Lundúnum 11. marz 1920 milli þeirra A. C. D°V^e
og Joseph McCabe. Sigtryggur Ágústsson hefur séð um þýðing«na
og leyst hana samvizkusamlega af hendi. Mun margan hér heima fýsa 3
eignast þetta litla kver.
Af nýútkomnum skáldritum má nefna söguna Niður hjarnið e^,,r
Qunnar Benediktsson. Það er saga ungrar sveitastúlku, sem fer
Reykjavíkur og lendir þar á villigötum. Efnið er að vísu ekkert nÝslar
legt, en höfundurinn hefur tök á að fjötra athygli lesandans, svo maður
fylgist með örlögum aðalpersónunnar með vaxandi athygli, alt til enda-