Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1933, Page 80

Eimreiðin - 01.04.1933, Page 80
192 HREINDVRAVEIÐAR EIMREIÐIN niður með snöggu átaki. Tækist hvorttveggja, að leggja dýrið með hnífnum og snúa það niður, var venjulega auðvelt að drepa dýrið í þessari fyrstu atlögu. En ef annaðhvort mis- tókst, slapp dýrið úr höndum mannanna, en venjulega ekki langt, því hundarnir sáu um það og umkringdu það þegar aftur. Réðust þá mennirnir á nýjan leik að dýrinu og þá oft með betri árangri. Þannig endurtóku veiðimennirnir og hund- arnir árásirnar á dýrið, þar til það hné að velli af þreytu, mæði og sárum. Ekki var það talið hættulaust að ráðast á gömul graðdýr á þennan hátt á meðan þau voru Iítt eða ekki sár, því þegar dýrið var komið í nauðvörn, réðist það beint á veiðimanninn, færði undir hann hornin og hóf hann á loft — og tók þá oftast á rás með hann. Gæti ekki veiði- maðurinn losað sig af hornum dýrsins þegar í byrjun, var varla um annað að gera fyrir hann en að reyna að ná sem beztum tökum um horn eða háls dýrsins með vinstri hend- inni, en leggja dýrið með hnífnum í hálsinn eða framan undir bóginn með hægri hendinni. Mæddi þá dýrið blóðrás og hné það dautt niður, þegar það var búið að hlaupa nokkurn sprett. Þegar búið var að yfirstíga fyrsta dýrið og ganga frá því, hófst næsti eltingaleikur ef tími vanst til eða ef menn og hundar voru ekki orðnir uppgefnir. Var stundum hægt að drepa nokkur dýr úr sama hópnum á þennan hátt. Ef snjór var á jörðu og ófærð, reyndu veiðimennirnir að kcma dýrunum þangað, sem ófærðin var mest, t. d. í stóra skafla eða fanndyngjur. Sátu þau þá hálfföst í fönnunum, og var þá venjulega hægt að drepa nokkur í sama áhlaupinu. Líka kom það fyrir á Reykjaheiði að veiðimennirnir kreptu að hreindýrunum við djúpar gjár eða jarðföll, og var þá betra að ráða niðurlögum þeirra. Kom þá stundum fyrir að dýrin steyptu sér niður í gjána, og var þá æfi þeirra lokið. Væru dýrin ofsólt á auðri jörð, nærri vötnum eða ám, sóttu þau mjög á það að komast í vatnið og vörðu sig svo þaðan. Erfitt var þá að yfirstíga þau, eða koma þeim þaðan, því þau eru sundfær með afbrigðum. Eftir það, að byssur fóru að verða algengar, breyttust veið- arnar mikið. En það mun ekki hafa verið alment fyr en á seinasta fjórðungi 19. aldar. Voru þá aðallega notaðar gamlar
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.