Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1933, Side 106

Eimreiðin - 01.04.1933, Side 106
218 UPPRISA EIMREIÐIN Eftir afmælisveizluna spiltist tíðin, og Torfi lagðist í rúmið. Hann talaði stundum við sjálfan sig, þegar hann vissi, að Birna var í nánd, svo að hún gat heyrt til hans. Það eintal kom frá brjósti, þar sem bögluðust allar kvalir búksorgar og barlóms: »Þessar konur, þær eru skapaðar til að eyða og sóa, sóa og eyða; skapaðar til þess. Hún, móðir Bjarna, að bjóða hyskinu í veizlu, hyskinu, sem stelur af rekanum mínum öllu því sem hönd á festir, öllu ætu og óætu, öllu sem er steini léttara; að slá upp stórveizlu fyrir þessum kvikindum og spyrja mig ekki að, mig sem verð að borga brúsann og það í þessu árferði, þegar útgjöldin aukast og þyngjast dag frá degi og eru alveg drepandi. Það er nú helzt ástæða til að halda veizlu nú, þegar versti vetur er í aðsigi, hríðavetur, ísavetur, fellivetur, engin sigling eftir nýjár, hallæri, manndauði. Bændur flosna upp, fólk fer á húsgang. En konurnar slá upp veizlu og búa til allskonar sætabrauð og rúsínubrauð og halda víst að jól séu um hverja helgi. Allir fara á hausinn, og djöfullinn tekur þá sem drepast*. Ekki tautaði Torfi þessa þulu látlaust. Hann þagði stundum vikutíma. Skamm- degið leið áfram hægt og tiibreytingalaust og frásögulaust, eins og elfarstraumur þokast áfram í Iaumi, sá sem fer leið- ar sinnar undir ísi, sem margföld mjöll liggur ofan á. Torfi lá í bólinu og breiddi yfir höfuð sér hlýja dúnsæng. Birna vann innanbæjarverkin, staðföst og þrautseig. Bjarni gætti fjárins. Eitt sinn á jólaföstu gerði fárviðri af hafi. Birnu var órótt þar sem hún sat við eldstóna við matargerð og hélt á prjónum. Veðrið lamdi á bænum, og þytur stormsins lét ó- hemjulega í reykháfnum. Birna gekk í rökkrinu inn í svefn- herbergið og kveikti ljós. Hún mælti: >Eg ætla að kveikja á lampanum svo að bjart sé um þig, Torfi*. Hann gegndi engu. Svo gekk hún fram í eldhúsið. Þá kom Bjarni frá útiverkun- um, allur fannbarinn. Hann tók af sér snjóuga vetlingana. Móðir hans gekk að honum og tók um hendur sonar síns. »Og þér er heitt, elsku drengurinn, í þessu veðri. Vertu velkominn í bæinn. Ég er svo fegin að hafa þig hjá mér. Eg var svo hrædd um þig«. »Hrædd um mig!« svaraði Bjarni og brosti, tók þurku af snaga og þerraði krap af andlitinu. »Þú þarft ekki að óttast
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.